पृथ्वी धरती भूमी ताई करिते नावे धारण सुंदर क्षमाशीलता तिची प्रकृती मौन घनासम पावन सुंदर शुभ्र मोगरा पर्णदलातिल सुरभित कोमल तसे शब्द हे मार्दव असते या कुसुमांसम तसेच बोलू आपण सुंदर हृदयापासुन खरे बोलतो वचनांसम त्या कृतिही करतो तोच खरा रे गुरू दिगंबर त्याचे आर्जव पालन सुंदर शौच शुद्धता अंतःकरणी असते तेव्हा ते अतिमोहक अश्याच…

मंगल मंगळ नकोच कलकल चिखलच मलमल कमळे श्यामल वारा शीतल पांघर वाकळ उघडे कातळ पुष्पे कोमल मात्रावृत्त – ४ मात्रा

म्हण गाणे वा पाढे तू दूध वीक पण गाढे तू म्हणता साडे माडे तू ‘मी’ला जेवण वाढे तू जरा कुठे बघ बरे घडे भांडण उकरुन काढे तू बील द्यावया खरे खरे अचुक मोजरे खाडे तू मनात मीपण ताठ जरी अंगण वाकुन झाडे तू हाती नाही माध्यम पण क्षणात सारे ताडे तू अर्धे पक्के चावुन खा…

भरेल हंडी काठोकाठ उरेल तरिहि सुंदर लाट चिक्कू द्राक्षे बदाम गोड नटले मम पूजेचे ताट नकाच पाळू आता बंद खरेपणाने चाला घाट नाही आहे सर्वच छान करा सांडगे मांडा पाट व्हेज चीलिमिलि खाऊयात कवयित्री मी बनवी चाट