Tag: Swar-kaafiyaa Ghazal

  • लकी – LUCKY

    लकी वार तारीख ही निळी जिन खिशाची वही खिसा मी कशाला शिवू जुळे तो चिकटवूनही हळू मोज मात्रा बरे लगागा करूनी सही कलश शुक्रवारी कनक करू कार्य तेरासही जगा आणि जगवा जिवा क्षमाशील आहे मही गझल मैत्र मैत्री जिथे तिथे काव्य तरल तरही उखड अंधश्रद्धा पुऱ्या मुखी घाल साखर दही लिहावीच बाराखडी हु हू हो…

  • दोषग्या – DOSHGYA

    आत्मदेव म्हण सतत दोषग्या आत्मसाक्ष बघ सतत दोषग्या गालगाल गा गाल गालगा आत्मधर्म स्मर सतत दोषग्या कोण काय तुज कौल मागते आत्म बोल धर सतत दोषग्या पेटले सरण त्यात फेक रे आत्म रंग तव सतत दोषग्या लोक धर्म जाणून बोलती आत्म नेत्र मम सतत दोषग्या सात तत्त्व जैनी दिगंबरी आत्म बोल टिप सतत दोषग्या सोनियात…

  • रब – RAB

    असशिल तू जर कलम कसाईमी संजीवन अक्षर साई रदीफ आहे सवे काफियाशब्द अब्ज नव मम रब साई स्वर काफियाच अन स्वर बाराअसिआउसा ओम म्हण साई कर्त्याच्या वारी शनिवारीमला प्रिय तव आर्जव साई मांगीतुंगी गजपंथालाजाय सुनेत्रा हाच वसा ई

  • स्याद्वाद शैली – SYAADVAAD SHAILEE

    जिना बिलोरी लवचिक मजबुत जिना चढूया मजेत मजबुत वळणावरती मंचक झुलता जिना वळतसे गर्कन मजबुत वळणे वळसे घेता घेता जिना बनतसे अजून मजबुत स्याद्वादाची सलील शैली जिना पेलतो डोलत मजबुत टोक गाठुनी न्याहाळत भू जिना थबकतो वळून मजबुत वर्तमान अन भूत संगरी जिना आजपण तसाच मजबुत भविष्य लिहितो स्वतः स्वतःचे जिना म्हणे मी खरेच मजबुत

  • मयुरवाहिनी – MAYUR VAAHINEE

    मयुरवाहिनी सरस्वती शारदा सुंदरी मयुरवाहिनी वीणा पुस्तक शीलधारिणी मयुरवाहिनी मोरपिसांच्या पिंछीचा मृदु स्पर्श मुलायम जागवितो तव सयी अंतरी मयुरवाहिनी काळ्या कोऱ्या पाटीवरती नऊ रसांच्या रेषा तोलत उभी लेखणी मयुरवाहिनी जललहरींचे वसन धवल घन दले गुलाबी कंच पाचु तनु मनगट हळदी मयुरवाहिनी चित्र रेखुनी फुलवेलीचे रंगबिरंगी कलम टेकवुन उभी पद्मश्री मयुरवाहिनी करात नाजुक स्फटिक मण्यांची माला…

  • हे दूध उतू गेले – HE DOODH UTOO GELE

    त्यागाची इच्छा झाली हे दूध उतू गेले हृदयाला आली भरती हे भाव उतू गेले बादली बिनबुडाची ही भरणार कसे पाणी पापणीत भरता पाणी हे शब्द उतू गेले रचल्यास किती तू गोष्टी टाकून फोडणीला देताच अर्थ मी त्यांना हे रंग उतू गेले वासनेस येता भरते आकाश रडे स्फुंदे टरकावुन सोंगे ढोंगे हे तेज उतू गेले वासना…

  • हितकर – HITAKAR

    लिहावयाला भिऊ कशाला प्रश्नचिन्ह मग लिहू कशाला लिहिणे करते मुक्त मनाला तर दुःखाने झरू कशाला अर्थ काढते सदैव हितकर शब्दांमध्ये फसू कशाला हृदय बोलते घडले सुंदर कुरूप भू ला म्हणू कशाला अंधश्रद्ध ही नव्हे “सुनेत्रा” श्रद्धेला मी डसू कशाला गझल मात्रावृत्त (मात्रा १६)