In this Ghazal(16 matras) the poetess says, the God exsists in our heart. So don’t waste your time in finding the God outside. Here Radif is directly absent but indirectly we can see it, beautifully dissolved in Kafiya.

कशास देउळ, कशास अंबर;
देहच माझा घडीव मंदिर!

मुखकमलाचा, कळस झळकतो;
कर्ण, नासिका, पर्णे सुंदर!

विश्वामधले, देव प्रकटती;
नेत्रांमध्ये, बघण्या अंबर!

गाणे गाते, अवघी काया;
अधरामध्ये मौन कलंदर!

घरट्यामधली, ऊबच, जादू;
विसरा आता जंतर मंतर!