In this Ghazal the poetess says what she really wants. she wants a small but clean house which has windows and doors. She wants the home which gives ‘space’ to every member of the family. she says, my words are like fragrant flowers. In this Ghazal kafiyas are: zopadi(clean airy home made of banbu-sticks, and hey), godhadi(warm handmade blanket), khopadi(brain in the head), potadi(sack), chopadi(notebook), koradi(dry), tokadi(short). This Ghazal is written in 30(thirty ) matras.

नको बंगला नकोच वाडा, स्वच्छ झोपडी हवी मला;
अंथरण्याला चटई आणिक मऊ गोधडी हवी मला.

सरळ उमलले फूल तरीही, त्यांना का दिसले उलटे?
उलटे त्यांचे सुलटे करण्या तशी खोपडी हवी मला!

स्वप्ने म्हणजे मृगजळ नाही, परडीमधली गंध-फुले;
दरवळ त्यांचा भरावयाला, मस्त पोतडी हवी मला.

मम शब्दांना सुगंध देऊन, इतुके छळले प्रीतीने;
लिहावयाचे तरी तिच्यावर, तीच चोपडी हवी मला.

ओलेत्याने कुठवर सोसू, वळवाच्या तडतड गारा;
कुंतल पुसण्या निळसर अभ्रे, सुती कोरडी हवी मला.

रूप फुलांचे घेऊन छळले, काट्यांनी मज कसे कसे;
शल्ये दुखरी विसरून जाण्या, स्मृती तोकडी हवी मला.