This Ghazal is written in Akasharganvrutta.  Vrutta used is GAA GAA LA GAA LA GAA GAA, GAA GAA LA GAA LA GAA GAA. In this Ghazal the poetess says, the tree is burning from inside. So you have to give it the water of love. In the last sher poetess says, wise people tried to decide me as a mad woman. But now they will knew that I am not mad or crazy.

आतून पेटलेल्या झाडास घाल पाणी
ठिणगी अता सुडाची विझवून टाक राणी

फुटले मनास डोळे आग ओकणारे
तू बोलना तयांशी भिजवून आज वाणी

डोहात पाहिले मी प्रतिबिंब ते कुणाचे
काठावरी असावी कोणी तिथे दिवाणी

का सूर बासरीचे बेताल भासताती
जुळवून घे सुरांशी गाण्यास तू विराणी

ठरवून मजशी वेडी वेडे लपून बसले
येथे खरे पहाता मी एकटी शहाणी

वृत्त- गा गा ल गा, ल गा गा, गा गा ल गा, ल गा गा.