This  ghazal is writtem in 13(thirteen) matras.  In the first sher(matala) of this Ghazal poetess asks question to her mind, who is turning our Earth unknowingly? In every sher of this Ghazal some questions are asked. we shall know the answers of these questions only when we try to become a true man.

कोण फिरविते सांग रे
तरी न देते थांग रे

कळेल का मज गूढ ते
कोण पाजते भांग रे

कधीच ना मज वाटली
प्रीत खरी विकलांग रे

साद ऐकली स्वप्नात
केकारव की बांग रे

देइन तुजला पंख मी
हवी कशाला रांग रे

पळून गेले दु:ख हे
सोड गड्या पंचांग रे