In this Ghazal(16 matras) the poetess says, I have no fear of blooming freely and running fast. While running I have no fear of falling. My thoughts are different but they are beautiful. I know these thoughts will bring happiness and balance in nature.  Readers like my writing.  So now I have no fear of writing such type of thoughts. My pen is a weapon fighting for Satya and Ahimsa. So Now I have no fear of fighting for good tasks.  In this ghazal Radif is ‘Bhay gele re’. kafiyas are fulavayache, galavayache, palavayache, padavayache etc.

फुलावयाचे भय गेले रे
गळावयाचे  भय गेले रे

पळावयाचे भय गेले रे
पडावयाचे भय गेले रे

हसणे माझे तुला भावता
हसावयाचे भय गेले रे

थांबून सारे वाट पाहती
बसावयाचे भय गेले रे

निर्मळ निर्झर खळाळणारा
बुडावयाचे भय गेले रे

तुडुंब भरुनी धरण वाहता
रडावयाचे भय गेले रे

जरी निराळे सुंदर सुचते
लिहावयाचे भय गेले रे

किती खरे हा श्वास बोलतो
लपावयाचे भय गेले रे

प्रेम गुंफुनी घरटे विणले
तुटावयाचे भय गेले रे

शस्त्र ‘लेखणी’ सत्य अहिंसा
हरावयाचे  भय गेले रे

सुनेत्रातला फुलता अग्नी
लढावयाचे भय गेले रे