मूर्तीस त्या पाहून ये नागासवे डोलून ये ज्या घातल्या शपथा तुला त्या सर्व तू माळून ये जी पुस्तके मी वाटली ती पूर्ण तू वाचून ये अभिषेक तू केला जरी ती नग्नता जाणून ये जे बांधती तुज सारखे ते हात तू बांधून ये जे पत्र तू नाही दिले पत्रास त्या घेऊन ये जे रंग माझे लपविले…

उधाणल्या सागरात तारू अजून माझे टिकून आहे सुन्या तुझ्या भैरवीत कोणी उदासवाणी बसून आहे दहा दिशा मोकळ्या मला या खुणावतो आसमंत सारा नभात अभ्रे फुलून येता तयामधे मी भरून आहे तहान तृष्णा तुला तिलाही कुण्या सुरांची तिलाच ठावे मुक्या मुक्या लावणीतला हा तरूण ठेका रुसून आहे तुझे नि माझे अगम्य नाते कुणास बेडी कुणास कारा…

चुटूक लाली तव अधरांची टिपून घेते रसाळ चेरी सुरभित रसमय गऱ्यास खाण्या तुला खुणविते खट्याळ चेरी अनंत बागा धरेवरी या फुला-फळांच्या फुलून भरल्या भरून येण्या तव रसवंती मधाप्रमाणे मधाळ चेरी तुझ्या मनातिल तरंग कोमल वहात जाण्या नदीकिनारी रदीफ मोहक मम गझलेचा जणू कमलिनी दवाळ चेरी टपोर माणिक जणु पदरावर तशीच बसते सजून पानी कितीक खोड्या…

कराल दाढेतुनी सुटाया मलाच मृत्यू विनवित आहे खरेच का मी समंध भूत्या उगा कुणाला झुलवित आहे मला न कळते यमास सुद्धा खरेच कारे असे मरणभय म्हणून तोही धनुष्य ताणुन शरांस माझ्या अडवित आहे जुनाट कर्जे करून चुकती पुरापुरा मी हिशेब दिधला अता उधारी तुझ्याचसाठी मला परी ती सुखवित आहे हसून दुःखे किती उडविली हृदय सुखाने…

खुल्या मनाने रहा सुखाने मिळेल ते ते! तुझेच आहे!! जपेल जो रे घरकुल मंदिर गृहस्थ तो रे! खरेच आहे!! हिरण्यकेशी जलौघवेगा! अशीच नावे तशीच ती का? असा न कोणी सवाल पुसतो कुणी कुणाला बरेच आहे!! हितास जप तू स्वतःच अपुल्या कुणी न दुसरा जपेल त्याला; असेल ज्याचा प्रपंच सुंदर! तयास मुक्ती इथेच आहे!! अधर्म कुठला?…

अता प्रभाती फुलापरी मी पहाट स्वप्नामधे दिसावे असेच सुंदर स्वरूप माझे सतेज हृदयी तुझ्या फुलावे वनहरिणी मी किरण शलाका उधाणलेली कधी जलौघा निळे सरोवर प्रशांत सागर विलीन होण्या मला खुणावे धरेवरी या पिकोत मोती उदंड मुबलक फुले फुलावी सुजाण शासक असा असावा असी मसी अन कृषी फळावे अचौर्य पालन व्रतास धरण्या कुणी न चोऱ्या इथे…

स्वभाव माझा तुला कळावा विभाव विपरित मला कळावा कुरूप म्हणजे धरा स्वरूपी खराच सम्यक तिला कळावा कमाल विकृति जळून जाण्या निसर्ग प्रकृतितला कळावा तनास जपण्या मना फुलविण्या धरेतला धर फुला कळावा जरी न अक्षर टपोर मोती तयातला गुण जला कळावा फिरून त्याला बघेन यास्तव बराच की तो भला कळावा जरी कमी तो असेल बोलत विखार…