-
एकमेका सावरू – EKAMEKAA SAAVAROO
बोचरी थंडी हिवाळी शीळ घाली पाखरू वारियाने वस्त्र उडता स्वप्न माझे पांघरू काचता दावे गळ्याला उखडुनी खुंटी तिची माळरानी धाव घेते धुंद अवखळ वासरू दाटते आभाळ जेंव्हा मौन घेते ही धरा वीज येता भेट घ्याया खडक लागे पाझरू पाहण्या उत्सुक असे मी मुग्धतेतिल गोडवा पावसाळी वादळाने तू नकोना बावरू फेक ती काठी ‘सुनेत्रा’ गावयाला मोकळे…
-
मौक्तिक – MOUKTIK
गुलबक्षीचा, रंग ल्यायल्या, गालांवरती, मीनाकृतिसम, नयनांमधले, अश्रू भरले, टपोर मोती, उधळुन देऊ, मुक्त मनाने! नेणीवेतिल, विस्मरणातिल, वा स्मरणातिल, कर्मफळांतिल, कठिण कवचयुत, कटू बियांची, भरून पोती, उधळुन देऊ, मुक्त मनाने! हिरे माणके, पुष्कराज अन, मौक्तिक पाचू, याहुन तेजोमय रत्नत्रय, अंतर्यामी, ज्या रत्नांच्या, त्या रत्नांच्या, वेलीवरची; दवबिंदूसम, निर्मळ दुर्मिळ, खुडून पुष्पे, पानापानावर हृदयाच्या, काव्यामधुनी, जपली होती, उधळुन…
-
मशाल – MASHAAL
मम भावना फुलांची उबदार शाल आहे कविता नि गीत यांची अलवार चाल आहे मज शेर हा सुचावा पण तूच तो टिपावा गझलेत तोच राजा दिवटी मशाल आहे जगण्यास मस्त गाणे लिहितात काव्य वेडे कसला लिलाव आता झुलतो महाल आहे मज भावली निळाई मग रंगली रुबाई सल मुक्तकात माझ्या कटुता जहाल आहे लय सूर चारुतेचा घन…
-
गझलानंद – GAZALAANAND
त्रिशंकुची चार टोके, असतिल ज्याच्या पृष्ठावरती, अशा गोलकाच्या मी केंद्री, झुकविन माथा अनंत वेळा! अविनाशी आत्मियाशी, भांडुन तंटुन थकल्यावरती, शांत मनाने बसेन तुझिया, चरणी नाथा अनंत वेळा! ढोल तबला सुरपेटी, हीच साधने ग्रामजनांच्या, देइन हाती मैत्री करण्या, सूर ताल अन लय शब्दांशी; नृत्य संगीत शिकाया, बडवित टिपरी टिपरीवरती, ऐकत राहिन आत आतला, तै तै था…
-
जरी जाहल्या, कैक चुका – JAREE JAAHALYAA KAIK CHUKAA
प्रियच आहे, अजुन मला मी, जरी जाहल्या, कैक चुका अचुक दाबे, गुप्त कळा मी, जरी जाहल्या, कैक चुका स्वरुपसुंदर, फूल कन्यका, पुत्र गुंड मम, पुरुषार्थी सतत गाता, खुला गळा मी, जरी जाहल्या, कैक चुका सलिल वाहे, मम काव्याचे, प्रेम वाटण्या, हर्षभरे सत्य आहे, नव्हे बला मी, जरी जाहल्या, कैक चुका गिरव गझला, मुक्त कराने, अर्थ…
-
ऐसा लौकिक – AISAA LOUKIK
स्त्री रत्नाचा ऐसा लौकिक कनक कोंदणी जैसा मौक्तिक लौकिक मौक्तिक असेल भौतिक बाल मनाला त्याचे कौतिक हृदय मंदिरी देव कैक पण शुद्धात्म्याचा थाट अलौकिक अंतरात जरी मूढ गूढता मृदू कुणाची वचने मौखिक विशुद्ध भक्ती ज्ञान देतसे अनुभूतीचा प्रत्यय मौलिक मात्रावृत्त(८+८ =१६ मात्रा)
-
गरज – GARAJ
गझल कसली बालिकाही गिरवते बाराखडी वाचताना भासतेही चांदण्यांची फुलझडी चांदणे फुलवीत जाते मुग्ध माझी भावना काव्य मग घेऊन येते रंगलेली गुलछडी गझल माझी मौन घेते लाविते दारा कडी शेर माझे कोंडलेले तापले काढा कडी तापल्यावर शब्द पुद्गल अर्थसुद्धा पांगले भाव सुंदर जाणणारी हीच ती असते घडी निर्जरेने प्राण माझा मोकळा झाल्यावरी गरज ना दारास माझी…