-
लोड – LOD (LOAD)
चाळणे मातीस आता सोड दोस्ता माय माती लाल काळी गोड दोस्ता रंगरूपाचीच चर्चा बोर करते तू मनाला आत्मियाशी जोड दोस्ता तोच डोंगर घाट सोपा जाहल्यावर घेच आता वेगळा तू मोड दोस्ता बांधुनी पद्यात तत्वे टेस्ट केली घे लिहाया गुणगुणुनी कोड दोस्ता शेवटाचा शेर येता नाव माझे गुंफण्याची सवय आता छोड दोस्ता आवडे मज नाव माझे…
-
मध्यरात्री – MADHYARAATREE
आयुष्य तेच नाही हे ही खरेच आहे आहे तसेच काही हे ही खरेच आहे पंख्यास एक पाते कुरकूर ना तरीही वारा बळेच वाही हे ही खरेच आहे आवळु नको खिळ्याला ठोकून बसव त्याला त्याच्यात पेच नाही हे ही खरेच आहे अवसेस मध्यरात्री मजला धरा म्हणाली अंधार वेच राही हे ही खरेच आहे हातात येत नाही…
-
जिवलग – JIVALAG
व्यक्त कराया भावभावना गझल लिहावी काफियातल्या अलामतीला जपत लिहावी दोस्ता जैसा रदीफ जिवलग शान वाढवी गझल कुणीही मनात गुणगुण करत लिहावी
-
त्रस्त – TRAST
तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी बिनधास्त बालाजी मुंडे यांची मतला माझा कुणा कधी ना पटतो दोस्ता मतला माझा माझ्यासाठी असतो दोस्ता आवडलेल्या ओळीवरती तरही लिहिते तुझा त्यातुनी विचार मजला कळतो दोस्ता असे लिहावे तसे लिहावे डोस प्राशुनी कधी न आत्मा त्रस्त तरीही विटतो दोस्ता शब्दांवर का असे कुणाची सांग मालकी नवोदितांना शब्दचोर तो म्हणतो…
-
अहाहा – AHAAHAA
तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी निशिकांत देशपांडे यांची मनमोकळे करावे कोणापुढे कळेना सारेच ऐकवीती श्रोता कुठे दिसेना कुंडीतल्या तरूवर लिहिल्या उदंड गझला जाऊ कुठे विकाया बाजारही भरेना वेलीवरी फुलांच्या गर्दीत मूक पाने जो तो म्हणे अहाहा ! कोणी फुले खुडेना हे काफिये गझलचे असुदेत तंग ढगळे टाळूनिया तयांना लिहिणे मला जमेना पंचेंद्रिये झरोके करण्यास…
-
भोला – BHOLAA
तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी बिनधास्त बालाजी मुंडे यांची कुठे मनाला खोलायाची सोयच नाही आता म्हणेन कोणा भोला याची सोयच नाही आता इतुके त्यांनी जीव कोलले मनोरंजनासाठी विटीस सुद्धा कोलायाची सोयच नाही आता नंदीबैलासमान त्यांनी डोलविल्यावर माना सुरांवरीही डोलायाची सोयच नाही आता मीच कातडे सोलत जाता माझ्या कायेवरले पक्व केळही सोलायाची सोयच नाही आता…
-
कृष्ण चादर – KRUSHN CHAADAR
पाहणेही भोगणे अन ऐकणेही भोगणे भोगणे हे पाप तर मग वाचणेही भोगणे पापपुण्याच्या हिशेबी शून्य बाकी जेधवा जीवनी रंगून जाणे डुंबणेही भोगणे प्राशुनी वैशाख वणवा ढाळता वाफा धरा तापल्या भूमीवरी त्या चालणेही भोगणे प्यावया तव लाल रक्ता डास पिसवा चावती डंख त्यांचा स्पर्श त्यांचा सोसणेही भोगणे मच्छरांची कृष्ण चादर पांघरूनी बैसता रात्र काळी गाळते ते…