त्या तिथे कोणीच नव्हते पण तरी ती भीत होती आतला आवाज म्हणतो हीच मोठी जीत होती मृदु निरागस भाव नयनी उंबराचे फूल जणु ती पण तिला ठाऊक नव्हते ती स्वतः संगीत होती अंतरीचा नाद दिडदा ऐकता हरवून गेली हरवली पण गवसलेले शब्दधन सांडीत  होती मेघमाला भासली ती वाटिका फुलवून गेली मेघमाला सावळी पण वाटिका रंगीत…

तृप्त झाली ही धरा बघ चांदण्यांच्या पावसाने रातराणीच्या फुलांनी भरून गेली सौरभाने अंबरातिल मेघनेसह तारकांनी नृत्य केले दाविल्या त्यांच्या अदा अन बिंब सुंदर आरशाने मंदिरातील दीपज्योती धूप दरवळ कर्पुराचा अंगणी मृदगंध लहरे शिंपलेल्या पावसाने शुभ्र कलिका मोगऱ्याच्या वेल जाई उंच गगनी आसमंती सूर झरती पंडितांच्या गायनाने देखण्या नक्षत्र बाला  मुग्धही आकाशगंगा मी सुनेत्रा शब्द वेचे…

वृत्त अपुले मंजुघोषा आज आहे वीस आणिक एक मात्रा साज आहे मी लिहावे तू लिहावे मस्त काही जाण मित्रा खास माझा बाज आहे बासरीचा सूर कृष्णा हा नसावा राधिकेच्या अंतरीची गाज आहे पाहिले स्वप्नात रात्री स्वप्न वेडे उंच माझ्या मस्तकी सरताज आहे कुंतलातिल शुभ्र गजरा मोगऱ्याचा मैफिलीच्या पापण्यांतिल लाज आहे राम नाही श्याम नाही धुंद…

काय बोलू काय पाहू मज कळेना अंतरीचे चाललेले गुज कळेना किलबिलाटातच पहाटे ऐकलेली पाखरांची मधुर ती कुजबुज कळेना कैक पूजा मांडल्या कल्याणिकांच्या का तुला पण शब्द सुंदर भज कळेना प्रवचने शास्त्रे पुराणे पाठ तुजला प्रेममय भाषा गझलची तुज कळेना घाम तो गाळून फुलवी द्राक्षबागा फक्त त्याला ठिबकसिंचन निज कळेना वृत्त – मंजुघोषा , मात्रा २१…

वर्षताना दुग्धधारा चांदण्यांच्या चुंबितो ठिणग्यांस वारा चांदण्यांच्या गोल या पात्रात हसता बिंब माझे हलवितो गर्दीस तारा चांदण्यांच्या वेलदोडे केशराच्या चार ओळी मिसळतो क्षीरात झारा चांदण्यांच्या बैसुनी कोजागिरीला शिखरजीवर वेचिते हिमगौर गारा चांदण्यांच्या ओतता दाणे अनामिक ओंजळीने घळघळे ताटात पारा चांदण्यांच्या वाजता पावा हरीचा गोप येती कापण्या रानात चारा चांदण्यांच्या तुंबड्या भरतील ऐदी आजसुद्धा बसवुनी शेतास…

वर्षते श्रावणात आता ती वेचते पारिजात आता ती जहरिली तोडण्यास नक्षत्रे होतसे काळरात आता ती सापडे ना इथे कुणालाही राहते अंबरात आता ती मोजुनी अचुक सर्व मात्रांना माळते कुंतलात आता ती कूप ना आवडे बघ तिला हे डुंबते सागरात आता ती चांदणे उधळते करांनी दो नाचते आश्विनात आता ती लज्जिता भामिनी सुनेत्राला पाहते लोचनात आता…

काढुनी ऐनका मुला पाहू घालुनी ऐनका तुला पाहू न्यूनगंडासवे अहंगंडा काढुनी साठल्या जला पाहू मुक्त फुलपाखरे उडायाला वासना फुंकुनी फुला पाहू जाउया भटकण्या नव्या देशी गगनचुंबी सदन व्हिला पाहू बरसतो भूवरी कसा धो धो सावळा मेघ तो चला पाहू हिरवळी माजता दलदलीने वाळवंटात काफिला पाहू बंद तो राहिला कुणासाठी जाहला आज तो खुला पाहू वृत्त…