भावात देव आहे शोधा कुठे कपट ते आत्म्यास साक्ष ठेवा शोधा कपाट पट ते हिरव्यात कृष्ण धवला राखाडि लाल पिवळा चौकट बदाम किल्वर इस्पीक चार पट ते मम खेळ बिनपटाचा भासे जरी जनांना तत्त्वार्थ सूत्र खेळी जीवाजिवास पटते चाफ्यासमान सोने हळदीसमान औषध आराधनेत तपुनी होईल काळपट ते शेरात पाचव्या लिहितेय नाव माझे मांजापरी सुनेत्रा सत्यास…

अंकात ना अडकते अक्षर शबाब होते मी आकडे न मोजे मौनी गुलाब होते कुठल्याच पुस्तकांचे माझे दुकान नाही माझी दुकानदारी माझा रुबाब होते अन्नास ठेव झाकुन होताच गार अलगद राहील ते टिकूनी ना ते खराब होते तो ब्रम्हदेश अस्सल माझाच वाटता मज चित्रात कृष्ण धवला रंगून बाब होते आहेच मी सुनेत्रा मम क्षात्रतेज तळपे मेयर…

हे घड्याळाचेच काटे सांगती काटे टोचरे काटे फुलांतिल काढती काटे हाच तो काटा उरातिल दरवळे घमघम अंतरीचे शल्य त्याच्या प्राशती काटे वाट काट्यांची जरी ही साधना आहे प्रीतिने जाळ्यांस विणती जोडती काटे त्या रुमालानेच बांधा तोंड पोत्याचे जे नको ते क्लास त्यांना टाळती काटे बांग ऐकुन कोंबड्याची जाग आल्यावर अक्षरांवर मम फराटे ओढती काटे कोणते…