-
जनित्रे – JANITRE
कुठेतरी भुंकतेच कुत्रे वादळात उडतातच पत्रे चित्रकार नसतातच भित्रे हवी तशी रेखतात चित्रे एक असे जे ते तर संत्रे बहुवचनी संत्री अन छत्रे पुत्राचे बहुवचन न पुत्रे तसेच मंत्राचे ना मंत्रे एका दिवशी अनेक सत्रे आडनाव आठवले अत्रे गरगर फिरती कैक जनित्रे वहीत माझ्या त्यांची चित्रे मक्ता लिहिते खास सुनेत्रा गुंफाया शेरांची सुत्रे
-
चषक – CHASHAK
जाणिवेचे नेणिवेशी पटत गेले मैत्र माझे अंतराशी जुळत गेले भूतकाळाला न पुसले जागले मी वर्तमानी मम भविष्या रचत गेले काष्ठकाट्यांचाच मंचक घनतमासम झुलत त्यावर ग्रह नभीचे टिपत गेले लाकडाला हृदय नसते पण तरीही करुन त्याची स्वच्छ पाटी झरत गेले वासनांच्या वादळांना थोपवीण्या वादळांशी लेखणीने लढत गेले भावनांचे अर्घ्य वाहुन तुज निसर्गा गात गाणे नित्य मोदे…
-
लोड – LOD (LOAD)
चाळणे मातीस आता सोड दोस्ता माय माती लाल काळी गोड दोस्ता रंगरूपाचीच चर्चा बोर करते तू मनाला आत्मियाशी जोड दोस्ता तोच डोंगर घाट सोपा जाहल्यावर घेच आता वेगळा तू मोड दोस्ता बांधुनी पद्यात तत्वे टेस्ट केली घे लिहाया गुणगुणुनी कोड दोस्ता शेवटाचा शेर येता नाव माझे गुंफण्याची सवय आता छोड दोस्ता आवडे मज नाव माझे…
-
जिवलग – JIVALAG
व्यक्त कराया भावभावना गझल लिहावी काफियातल्या अलामतीला जपत लिहावी दोस्ता जैसा रदीफ जिवलग शान वाढवी गझल कुणीही मनात गुणगुण करत लिहावी
-
भोला – BHOLAA
तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी बिनधास्त बालाजी मुंडे यांची कुठे मनाला खोलायाची सोयच नाही आता म्हणेन कोणा भोला याची सोयच नाही आता इतुके त्यांनी जीव कोलले मनोरंजनासाठी विटीस सुद्धा कोलायाची सोयच नाही आता नंदीबैलासमान त्यांनी डोलविल्यावर माना सुरांवरीही डोलायाची सोयच नाही आता मीच कातडे सोलत जाता माझ्या कायेवरले पक्व केळही सोलायाची सोयच नाही आता…
-
कृष्ण चादर – KRUSHN CHAADAR
पाहणेही भोगणे अन ऐकणेही भोगणे भोगणे हे पाप तर मग वाचणेही भोगणे पापपुण्याच्या हिशेबी शून्य बाकी जेधवा जीवनी रंगून जाणे डुंबणेही भोगणे प्राशुनी वैशाख वणवा ढाळता वाफा धरा तापल्या भूमीवरी त्या चालणेही भोगणे प्यावया तव लाल रक्ता डास पिसवा चावती डंख त्यांचा स्पर्श त्यांचा सोसणेही भोगणे मच्छरांची कृष्ण चादर पांघरूनी बैसता रात्र काळी गाळते ते…
-
खरा अर्थ – KHARAA ARTH
खरा अर्थ ना चा मला सांग तू रे जसे होय हो ना तशी भांग तू रे लगा गाल गागाल गा गाल गा गा अशी चाल लावून दे बांग तू रे मना वाटते ते इथे मांडले मी जरी ना दिलेला कुणा थांग तू रे लिहाया पुसाया पुसूनी स्मराया कसे नित्य बघतोस पंचांग तू रे पहा पाच…