सुनेत्रा नकाते

गालगाल गालगाल गालगाल गोबरे ओठओठ लाललाल रंगलेत साजरे पानपान फूलफूल आज मस्त डोलते का उदास जाहलेत नेत्र कमल बावरे चाबऱ्या कळीस कोण भ्रमर गोष्ट सांगतो ऐकताच साद हाक ती म्हणेल थांबरे वाहवाह दाद देत गझलकार धुन्दले लाल होत लाजुनी गझल पदर सावरे हाय हाय बाय बाय करत बॉस हासता ऐक बोल गजल मधुर बास बास…

फुला-पाखरांचे थवे गात आले मनाचे गुलाबी गडद पान झाले पुन्हा झिंग येण्या तशी जांभळी ती हळदुली उन्हाने भरूयात प्याले पुरा-वादळाच्या तडाख्यात काळ्या लव्हाळीपरी तृण झुकूदेत भाले झरा पीतवर्णी प्रभाती झळाळे दिशांचे फिकुटले वसन हे उडाले मृदुल पाकळ्यांवर दवाचा फुलोरा जसे कर्पुरांचे निळे दीप झाले दुपट्ट्यात हिरव्या हसे मुग्ध चाफा सुगंधात ओल्या मयुर चिंब न्हाले थिटी…

किती किती मी आहे सुंदर माझ्यासाठी गाते अंबर माझा अभिनय माझी काया हृदयी रुजवी सत प्रेमांकुर जीवांच्या कल्याणासाठी वेड्यासम हा माझा संगर क्षमा करा मज प्रिय बंधूंनो तुमच्यासाठी फोडिन कंकर तुमची पूजा हृदयापासुन नका ढळू चालीने मंथर मुग्ध फुलांचे भाव निरागस टिपते हे रुणझुणते झुंबर काळिज माझे सदा दक्ष हे जिनानुयांचे जपण्या अंतर प्रेमच मम…

बेधुंद होउनी तू हा माळ सोनचाफा हृदयात तव मनीचा सांभाळ सोनचाफा अलवार भावनांनी तलवार देह होता प्रसवेल गीत रमणी ओढाळ सोनचाफा आहेच सुंदरी मी वेडात बोलता मी काढेल खोड पुन्हा नाठाळ सोनचाफा काढू नकोस अर्का टिकवून ठेव रंगा जाळीतुनी धुक्याच्या तू गाळ सोनचाफा झोपून मस्त रात्री झाले पुन्हा तवाने पडते मजेमजेने हे बाळ सोनचाफा वृत्त-…

गरगरूदे जग जगाचा आस धर तू भिरभिरू दे मन मनाचा फास धर तू चाबरे हे लोक सारे शांत झाले बावर्यांचा कान आता खास धर तू आवरे मी गडबडीने पण तरीही ‘छान दिसते’  ही तिची बकवास धर तू माफ करतिल  सर्व गुरुजन ज्या क्षणी मज त्या तिथीला खाउनी उपवास धर तू त्या दिशीका वाटले तिज तरकले…