सुनेत्रा नकाते

सोट्या म्हणजे शशांक मज्जू म्हणजे मधुरा आमची पोरे गातात वाघासारखी गुर्रारा सोट्या लिहितो आर्टिकल मज्जू लिहिते गझल दोघे मिळून घालतात छान छान पझल सोट्याची होती बझल आता झाली एडीपी मज्जूची होती सिनिजी आता झाली एरीजोस्काय आम्ही चौघे हाय फाय

कॅब कॅब लवकर ये सोट्याला तू घेऊन ये सोट्या झाला हजर लिहितो अकाउंट भरभर हसतो बोलतो गालभर चालतो कसा तरतर फिरतो साऱ्या घरभर सोट्या आमचा आनंदात घर डुलते झोकात वारे भर्रारा तोऱ्यात आली आली मज्जू घेऊन नाजुक रज्जू झाली झाली मज्जा पाडला कवितांचा फज्जा