सुनेत्रा नकाते

खापरपणती ढोपरआज्ज्या म्हणती नातवा नको छळू वृद्ध जाहलो खापरतोंड्या तुझ्यामागुनी किती पळू खापरखापर नातू नाती नावे पाडुन तुज थकल्या खापरढोपर आज्जा होउन नकोच वाती अता वळू सदैव उघडे तोंड तुझे हे मीट पाडण्या बत्तीशी पापांकुर तव मुखात शिरण्या पहा लागले इथे वळू जरी चावडी दिलीस आंदण धुण्यास कट्टा नीर नसे भळभळणाऱ्या जखमासुद्धा झरू लागल्या किती…

भर बाराची वेळ तरीही कोकिळ ताना घेय तरीही कुठे कावळा क्रो क्रो करतो जुनाट वाहन वेग तरीही चिकचिक दलदल अवती भवती खातो कोणी भेळ तरीही शिट्टी वाजे कुठे कुकरची शिजे चुलीवर पेज तरीही कार कुणाची पुढे न जाते उघडे आहे गेट तरीही पदर उडे हा वाऱ्यावरती कुणी पकडते शेव तरीही माप सुनेत्रा तुझेच असली शेवटचा…

प्रेम-लग्नात हुंडा-बिंडा, हे कसलं प्रेम लग्नाआधी देह-संबंध, म्हण शेम शेम उलटी टीप अन धावदोरा, इथे न चाले पिको यंत्रास बाजुला ठेव, घाल बरं हेम मराठी खरी दिलदार परी, इंग्रजी म्हणे “आली आली” म्हणता म्हणता, करे “कम केम” माय मऱ्हाटी बहिणाबाई, कानडीचीगं कन्नड मराठी सीमेवरी, बोलुया सेम गुजरांचा केम छे केम छे, सर्वांना कळे आट खेळ…