सुनेत्रा नकाते

आई म्हणजे पैंजण छुण छुण आई नाजुक कंकण किणकिण आई नसता घरात भणभण आई असता नसते चणचण छळे गारठा जेव्हा जेव्हा आई बनते मऊ पांघरुण शिणल्यावरती कुशीत घेण्या आई बनते कधी अंथरुण नीज यावया मला सुखाची आई गाते मंजुळ रुणझुण फुलाफुलातुन सुगंध उधळित आई व्यापे अवघे कणकण सुखी कराया तिची लेकरे आई करिते अखंड वणवण…

ग्रीष्म बहरता कात टाकुनी, येऊदे सय सयी तुझी हृदयाला गदगदा हलवुनी,  येऊदे सय सयी तुझी सय आल्यावर भय थरथरते, गारांसम ते कोसळते ओंजळीत हिम शुभ्र झेलुनी,  येऊदे सय सयी तुझी निश्चल काया नयनी वादळ, अधर तरीपण मुके मुके मस्त मोकळे धुंद बरसुनी,  येऊदे सय सयी तुझी येच तारके पृथ्वीवरती, बनून अशनी वा उल्का त्या शिलांचे…

गझलेमध्ये, शेर असावे, किमान तरिहो पाच; रदीफ नसला, तरी चालते, काफिया पण हवाच. सूर ताल अन, लय सांभाळत, गझलीयत येताच; वृत्त असूदे, लाख देखणे, वृत्तीचा का काच? अलामतीला, जो जपतो तो, तोच काफिया खास; पकडाया लय, करून गुणगुण, करा मनातच नाच. मतला म्हणजे, जमीन सुंदर, पहिला बब्बर शेर; फुलवाया गण, अक्षर मात्रा, कधी न घेई,…