सुनेत्रा नकाते

अक्षर मोती शिम्पल्यातले अक्षर पत्री टपटप झरले जीवांमधले भाव रुजाया पत्रावरती जलद बरसले कितीक पत्रे किती छप्परे दारे भिंती फळे जाहले वनी अंगणी कैक काफिये रदीफ इंजिन त्यास जोडले अलामतीला जपेन म्हणता चिद्घन चपलेचे कर जुळले  

बकरी म्हण वा तिला भाकरी पसंत खाण्या मला भाकरी बाकुर सारण काहीही भर उचल करंजी कला भाकरी लळा लागल्यावरती बकरी खाऊ म्हणते चला भाकरी देय बाहुली थापुन भाकर भाजतोय बाहुला भाकरी तांदुळ ज्वारी रागीचीही करून देते तुला भाकरी क्षुधा शमविते लोरी गाते दोन तागडी झुला भाकरी उदरभरण अबलांचे करण्या देह तपविते बला भाकरी

राजा अपुला वजीर व्हावा नको बोलका पोपट रे पंत उपाधी खरी खरी पण उपमा अस्सल खोपट रे राणी अपुली राणी असुदे राजासंगे तृप्त सुखी नको क्वीन चा वजीर हाजिर गा अंगाई थोपट रे शुद्धमतीने गझल लिहावी साच्यामधली मूर्त नको प्राकृत भाषा जिन वाणीची उधळे मिथ्या जो पट रे ऋषी मुनींच्या ऋद्धी सिद्धी देव दिगंबर ग…