सुनेत्रा नकाते

टिपत राहणे काव्य निरंतर हाच जादुई जंतर मंतर माझ्यासाठी मम अभिव्यक्ती हाच जादुई जंतर मंतर अभ्यंतर काबूत असावे हाच जादुई जंतर मंतर अंतर अपुले सतत चाळणे हाच जादुई जंतर मंतर अंतर पाहुन वेग ठरविणे हाच जादुई जंतर मंतर स्त्री पुरुष दो माणूस जाती हाच जादुई जंतर मंतर देव नारकी गती जाणणे हाच जादुई जंतर मंतर…

जीव प्रवासी पक्षी आहे क्षितिजावरची नक्षी आहे वाघ कसा रे शाकाहारी तो तर प्राणीभक्षी आहे मोजत बसणारा योनींना गरगर फिरतो अक्षी आहे मुक्ती कशाची मोहांधाला बसून अपुल्या कक्षी आहे सुनेत्रास या कधीच कळले रत्नत्रय धन वक्षी आहे मात्रावृत्त (१६ मात्रा)

प्राक्तन माझे गुलाम बनले मम आत्म्याच्या चरणी झुकले शून्य जाहल्या पंचभुतांना भविष्य माझे पुरून उरले उधाणलेल्या समुद्रात मन नाजुक उदकाडीवर तरले झरलेले मम अक्षर अक्षर शुभ्र कर्पुरासमान जळले लेखणीस मम वंदन करण्या कर जोडुन मी डोळे मिटले

सम्यक श्रद्धेवर मी जगते सृष्टी माझी जिवंत आहे जगावयाची जगवायाची माझी भाषा ज्वलंत आहे म्हणोत कोणी काही मजला लिहीत राहिन सुरेल गाणी गाण्यांमधल्या बकुळ फुलांचा परिमल कीर्ती दिगंत आहे उंच कड्याच्या टोकावरुनी निळ्या नभाला बांधिन झूला सभोवताली पहावयाला मला कुठे रे उसंत आहे दोन पावलांपुरती भूमी बघून रोवे पाय अता मी पंख पसरुनी झेप घ्यावया…