सुनेत्रा नकाते

धडधडते काळीज थांबता तुझ्यासवे मी घेतो श्वास तव देहाचा झालो परिमल अता राहिलो ना मी भास टकटक होता द्वारावरती मीच उघडले हसून दार म्हणालीस तू सत्वर या या आत पातले अतिथी खास पाणिदार मोत्यांचे आसन अतिथी वदता आम्हा हवे अंगठीतले मौक्तिक पाणी सांडुन भूवर झाली रास दिव्यध्वनी तीर्थंकर वाणी सर्वांगातुन खिरता गान गणधर आत्मा झुकून…

ऐकायाला बोलायाला तुझ्यासवे मी आहे आज पूर्ण भराया अर्धा प्याला तुझ्यासवे मी आहे आज विसरुनी जा सारी व्यवधाने लिही सोडुनी मुक्त मनास लेखणीतुनी सांडायाला तुझ्यासवे मी आहे आज कागदावरीसळसळताना नागिण काळी होशिल ना ग कात पुराणी टाकायाला तुझ्यासवे मी आहे आज गझलीयत अन काफियातिल अलामतीला ठेव जपून गझल भावघन फुलवायाला तुझ्यासवे मी आहे आज पुन्हा…

सोडुन दे ना मित्रा काही शब्द बोचरे भोचक आता वर्तमानिच्या वाऱ्यासंगे लयीत झुळझुळ मोहक आता जे जे सुंदर तुझेच ते ते असे जाण तू स्वतः स्वतःला जाणलेस तर तुझ्याप्रमाणे नसेल सुंदर साधक आता नशेमधे तू तव गझलेच्या राहशील जर त्यागुन मीपण घडेल तुझियासंगे सुद्धा चर्चा साधक-बाधक आता चल जाऊया गझलेसंगे रम्य जगी या फिरावयाला चित्त…

नागिण जणु तू तव चालीची सळसळ झालो तुझ्या दुपट्ट्यातिल ढाक्याची मलमल झालो तुझे दुधारी वर झेलण्या कातळ झालो सुगंध प्राशुन त्या वारांतिल परिमळ झालो मिटल्या पापणकाठी तव मी अश्रू होतो नेत्र उघडता तू तव गाली ओघळ झालो तुझी सुई अन तुझाच धागा तुझेच टाके रंगबिरंगी अनेक पदरी वाकळ झालो निर्झरबाला बनून येता तू मम हृदयी…