पाळते ना सुतक ताई बोलते बेधडक ताई ढोंग जेथे त्या तिथूनी निघुन येते तडक ताई सत्य शोधाया कळाया यत्न करते अथक ताई घाम गाळुन चिंब भिजवे तापलेली सडक ताई काल जी होती मुलायम आज झाली कडक ताई

डोळ्यांत आसवांची आली भरून घागर अन पापण्यांत स्वप्ने बुडली झरून घागर भरुनी पुन्हा पुन्हा ती करते रिती स्वतःला झाल्यावरी रिकामी येते तरून घागर पश्चिम झळाळणारी तांब्यापरी बघूनी मज माय पाठवीते छोटी घरून घागर मम घागरीत सागर आहे मधुर जलाचा मी रम्य घाट चाले डोई धरून घागर घन तापताप तपुनी देता विजेस टाळी सांजेस मेघमाला ओते…

सांजवेळ रम्य होत लाल भाळ जाहले भारतीय भू स वंदण्यास काळ जाहले भाळ काळ जाहलेय नमविण्यास शत्रुला कूट प्रश्न उलगडून मी गव्हाळ जाहले कंटकांस खात खात वर्तमान पचवुनी स्वागतास सज्ज शुभ्र पुष्पमाळ जाहले मौन घेतले जरी तयास आज त्यागुनी जाळण्यास वाजण्यास जाळ टाळ जाहले रंगरूप आरशात पाहताच रंगले रंगरंगुनी नशेत सान बाळ जाहले