श्रावणाची डॉटर मी चक्रवाली पॉटर मी नीर आहे गडद निळे हॉट नाही हॉटर मी गाठ नाजुक मारतसे गुरव अस्सल नॉटर मी झेल घेण्या अवघड रे हात सुंदर कॉटर मी मोरपंखी बॉटलचे शुद्ध क्षारद वॉटर मी वृत्त -गा ल गा गा, गा ल ल गा

आली पुन्हा गटारी आता धुवा गटारी काढून गाळ कचरा झाडून घ्या गटारी येता अवस दिव्याची लावा दिवा गटारी प्याल्यात गझल बघुनी हसती पहा गटारी मद्यालयास टाळा लावे नवा गटारी वृत्त – गा गा ल गा, ल गा गा.

कुणी कुठून आणली कीर्द खतावणी फुका पुसे खडूस बोचरे प्रश्न असे तसेच का हवीस तू मला गडे बोलतसे फुलास तो अशाच सांगुनी कथा रमवतसे स्वतःस का कधी उशीर जाहला फी तुज द्यायला मला उगाच चौकशा करी सांग मिळे पगारका हिशेब छान शिकविले शिस्त जरी कडक असे हुशार मी खरी खरी जाणुन गोष्ट मौन का गुरूपणा…

रत्नात रत्न सुंदर बाईपणाच माझा सांगे लिहावयाला आईपणाच माझा संस्कार वर्ग माझा शिकण्यास रीतिभाती जपतो मुलाफुलांना दाईपणाच माझा ती मूढता तयांची वेगास खीळ घाली नडणार कोडग्यांना घाईपणाच माझा मम लेखणीत शिरुनी या वासरीवरीरे मांडेल भावनांना शाईपणाच माझा नसते कुटील कपटी माया खऱ्या गुरुंची मायेस साक्ष त्यांच्या माईपणाच माझा जेथे नको तिथेही हे मारतात शेरे लावेल…

शुन्यात पाहतो मी पुण्यात डुम्बतो मी प्राचीवरी उगवुनी शुक्रास शोधतो मी सायीस मस्त घुसळुन लोण्यास काढतो मी अश्रूतल्या मिठाला नक्कीच जागतो मी तव भावनेस सप्पग लवणात घोळतो मी सलतो तुला सदा त्या काट्यास काढतो मी सारे फितूर वारे पंख्यात डांबतो मी होऊन कृष्ण काळा गाईंस राखतो मी सांजेस केशरीया रंगात माखतो मी वृत्त – गा…

झोल मज दिसलाच नाही टोल तर भरलाच नाही कोठवर असले गं बोलू गोल तर उडलाच नाही सांग घन कुठला खरा रे बोल सत कळलाच नाही खाप अन वजने तराजू तोल पण वदलाच नाही तीर बघ सुटले कितीदा ढोल ढग फुटलाच नाही आठवण असली तरीही कोल तिज म्हटलाच नाही वावटळ उठली ‘सुनेत्रा’ डोलकर हरलाच नाही वृत्त…

पाखरां भरवेन मी जीवना फुलवेन मी शिंपल्यात पडूनिया मौक्तिका घडवेन मी वीज देही नाचता अंबरी तळपेन मी उगवण्या पुण्यांकुरा मृत्तिका भिजवेन मी जतन करण्या प्रीतिला शुद्धता घडवेन मी वृत्त – गा ल गा गा, गा ल गा.