-
दीपोत्सव – DEEPOTSAV
दुर्लक्षित ना ना व्यापारी, घाणेरी निवडुंग रुई खुलते झुलते घरात दारी काटेरी निवडुंग रुई जिथे बालके रोगी दुबळी रोजच मरती तिथे तिथे लसी टोचण्या करिती वारी बाणेरी निवडुंग रुई तल्लख करुनी घ्राणेंद्रियांस घाणेरीच्या फुलांसवे झुरळे माश्या मच्छर मारी सोनेरी निवडुंग रुई झेंडू शेवंतीच्या संगे वाड्यामधुनी सासरच्या येतीजाती फुलबाजारी माहेरी निवडुंग रुई दीपोत्सव भूवरती येता दिवे…
-
उठाठेव – UTHAATHEV
कोण पोचले कोणाआधी हिशेब असले तूच ठेव ग तुझ्या हिशेबांचे वारांचे, कधीच नव्हते मला भेव ग अतिथी देवासमान असतो, तुला न कळला हा व्यवहार निश्चय जाणुन व्यवहारातिल भुकेल्यातला पहा देव ग काजळणे कुढणे घुसमटणे, यातुन मुक्ती मिळावयास घनतिमिरातिल समईमधल्या फुलवातीसम शांत तेव ग लष्करच्या भाकऱ्या बडविणे, जगण्यासाठी अवघड फार त्यापेक्षा तू अर्धी चतकुर राखुन भाकर…
-
स्थापना – STHAAPANAA
वर्णमातृकेतिल स्वर सारे जमले सजले तबकामध्ये विरामचिन्हांचे दवबिंदू शुभ्र सांडले तबकामध्ये दहा दिव्यांनी उजळुन जाता दहा दिशातिल अनंत वाटा स्वरात मिसळुन व्यंजनाक्षरे शब्द उमलले तबकामध्ये नीर सुगंधी अक्षत पुष्पे काव्यशर्करा अंतर दीपक धूप चंदनी श्रीफल कळसा नीटस भरले तबकामध्ये केशर हळदी कुंकुम वर्णी तिलक रेखुनी मम भाळावर बिंबाचे प्रतिबिंब सुदर्शन झुकुन घेतले तबकामध्ये पंचपरमपद परमेष्ठींचे…
-
महती – MAHATEE
हित मित प्रिय अन सत्य गुरूची वचने टिपते मी दशधर्माची महती कळण्या कवने रचते मी ऊद धूप कर्पूर जाळुनी लावुन दीप दहा प्रकाश आणिक परिमल यांनी भवने भरते मी पूर्वभवांच्या उकलुन गाठी धागा सरळ मिळे असले धागे धुते सुकविते वसने विणते मी ध्यानाग्नीने राख व्हावया निजगत कर्मांची जिनाबिंबा अंतरी स्थापुनी नयने मिटते मी काव्यफुलांची ओंजळ…
-
सृष्टीची जान – SRUSHTEECHEE JAAN
आपट्याचं पान सोन्याची खाण आपट्याचं पान शेवाळी वाण ओरबाडु नका आपट्याचं रान आपट्याचं रोप किती किती सान आपट्याचं जपू वाढाया छान आपट्याचं झाड बागेची शान वृक्ष वल्लरीत सृष्टीची जान
-
अंधश्रद्ध – ANDH-SHRADDH
पराधीन होतो प्राणी कर्मबद्ध होतो कर्म रोखुनी जाळूनी तोच सिद्ध होतो सहज मैत्र जुळते जेव्हाअहं गळुन जाई द्वैत संपुनीया जाता भाव शुद्ध होतो पाच पांडवांची पत्नी एक द्रौपदी हो सत्यकथा याला म्हणता धर्म क्रुद्ध होतो आत्महिता जपण्यासाठी जीव दक्ष सैनी परहित पण करता तपता बंध वृद्ध होतो पंथवाद प्रिय भोग्यांना जाण मानवा तू मनुज क्षुद्र…
-
जगण्याची रे गंमत घे – JAGANYAACHEE RE GAMMAT GHE
असो चाळिशी वा पन्नाशी जगण्याची रे गंमत घे साठी बुद्धी नाठी खाशी जगण्याची रे गंमत घे विशीतल्या गुजगोष्टी स्मरुनी काव्य प्रीतिचे नवे रचू घड्याळ बांधू बारा ताशी जगण्याची रे गंमत घे सम्मेदाची यात्रा केली श्रवणबेळगोळा गेलो कशास आता हाजी काशी जगण्याची रे गंमत घे रानपाखरांसंगे गाऊ हस्ताच्या धारेत भिजू रानी डुलते कंच कपाशी जगण्याची रे…