-
ऐकेन आज काही – AIKEN AAJ KAAHEE
ऐकेन आज काही पण बोलणार नाही शब्दांस काव्य भरल्या मी छाटणार नाही सांगून टाक हृदयी कुठले रहस्य दडले ऐन्यात त्यास लपुनी मी पाहणार नाही जाई जुई चमेली चाफा नि मोगऱ्याला टोचूनिया सुईने मी गुंफणार नाही झाकून नेत्र दोन्ही ऐकेन देहबोली डोळ्यात भावनांना मी शोधणार नाही आताच पावसाचे मज बंद पत्र आले उघडून त्यास सुद्धा मी…
-
मेघदूत MEGH DOOT
मेघदूत श्याम श्वेत मूक मूक लोचनात गर्द दाट रान शेत मूक मूक लोचनात माय ओणवी जलास शिम्पतेय अंगणात कृष्णरंग पेरलेत मूक मूक लोचनात सान बालिका खुडे फुले मनात गात गात मुग्ध भावना सचेत मूक मूक लोचनात पौर्णिमेस नाचतेय लाट लाट सागरात शंख शिंपले नि रेत मूक मूक लोचनात ही हवा ढगाळ कुंद दावतेय आरशास कैक…
-
पाऊस पाऊस – PAAOOS PAAOOS
रानात वेशीत गावात येणार पाऊस पाऊस फेकून लाजेस मेघात येणार पाऊस पाऊस प्रीतीस वाऱ्यात ओढीत माझ्या मनीच्या गुलाबात ओढाळ वेल्हाळ जीवात येणार पाऊस पाऊस वृत्तात मात्रात गीतात गात्रात पात्रात गोष्टीत तल्लीन दूरस्थ देहात येणार पाऊस पाऊस गात गुराखी शिवारात आनंद ओतून पाव्यात ढंगात रंगात झोकात येणार पाऊस पाऊस नेत्री कुणाच्या भरायास गाली सुनेत्रा झरायास प्राजक्त…
-
मोती शर – MOTEE SHAR
ज्येष्ठामधल्या सायंकाळी शुभ्र अचानक सर येते ढगामधुनी उन्हात फिरण्या पश्चिम क्षितिजावर येते सप्तरंगमय इंद्रधनुष्या निळ्या पटावर रेखाया सात स्वरांच्या छेडित तारा नाचत अंगणभर येते श्याम श्वेत कापूस घनातिल पिंजत उधळत सर वेडी गळ्यात घालुन गळा सरींच्या करात घेउन कर येते पिंपळ पानांची सळसळ अन उंबर तळीचा पाचोळा ऐकाया वेचाया वाकुन होऊन धरणी धर येते सखी…
-
पिकली कोडी – PIKALEE KODEE
कधी न घेते फोडुन डोके गुगली कोडी सोडविण्या त्यापेक्षा मी गझलच लिहिते असली कोडी सोडविण्या पटकन मजला हे कळतेकी जे ना अपुले धरू नये चुकून धरले तर ना डरते धरली कोडी सोडविण्या नक्कल करुनी कोडी रचता मिळणारे सुख ना शाश्वत आहे वेळ म्हणून का शिणू अडली कोडी सोडविण्या जन्मदिवस वर्षातुन अपुला फक्त एकदा खरा खरा…
-
गझलकारिणी -GAZAL-KAARINHEE
गझला लिहिते मी कवयित्री काय द्यायचे नाव मला गझलकार की गझलकारिणी प्रश्न सोडवुन पाव मला जरी तुला ना सुचते सुंदर मनाजोगते नाम अता सुजला सुफला जमिनीवरचे दे गझलांचे गाव मला मी तर साकी नाजुक कणखर चषक भराया उभी इथे प्राशुन त्यातिल पेय नशीले मोज दिलेले घाव मला सौदा केला ना काव्याचा ना माझ्या स्त्रीदेहाचा निश्चय…
-
अबोध सळसळ – ABODH SALHSALH
मायावी चित्तातिल खळबळ कधी प्रसाविते काव्याला नेणिवेतली अबोध सळसळ कधी प्रसाविते काव्याला नेत्र पापण्या मिटती जेव्हा भावभावना कोंडाया मोत्यांसम अश्रूंची सळसळ कधी प्रसाविते काव्याला संधिकालचे रंग लोपता छायांनी मन आक्रमिता कातरसमयीची हर हळहळ कधी प्रसाविते काव्याला नकळत काटे करिता जखमा गुलाबवेड्या हृदयाला सुवासिक रक्ताची भळभळ कधी प्रसाविते काव्याला खोल गूढ मौनी डोहाला वळसा घालित जाणाऱ्या…