-
मी तुझी नाही जरी रे – MEE TUZEE NAAHEE JAREE RE
मी तुझी नाही जरी रे मी तुझी आहे सदा मौन मी आहे जरी रे बोलकी माझी अदा संपदेचा भार होता सावळ्या कायेस या चुंबिल्या मी पापण्या झुकवून माथा कैकदा गोष्ट साधी बोलते मी पण चढे पारा तुझा बोलताना तोल जातो साजना तव कैकदा रंगला होतास तू अन रंगली होती निशा आठवे मज चांदण्यांनी शिम्पलेली संपदा…
-
कर्माला नूतन रोखू – KARMAALAA NOOTAN ROKHOO
कर्माला नूतन रोखू तू बोट सखीचे धरना आत्माच तुझा हा सुंदर आत्म्यात मला तू बघना करवंदी डोळ्यांमधले बघ काजळ उतरे गाली मिटलेल्या पापण काठी येऊन प्रियतमा निजना काठावर मौन तळ्याच्या जललहरी नाचत येती पाण्यात चांदणे झरते गझलेवर कविता करना हृदयाच्या खोल तळाशी तव दिसते हसरी प्रतिमा तू झुळुक सुगंधी बनुनी अतातरी झुळझुळना रिमझिमत्या आठवणींचा पाऊस…
-
मी पुन्हा जन्मले होते – MEE PUNHAA JANMALE HOTE
तरही गझल – मी पुन्हा जन्मले होते मूळ गझल – जगण्याची इच्छा नव्हती मरणाने छळले होते गझलकार – राज पठाण जगण्याची इच्छा नव्हती मरणाने छळले होते मरणाच्या उंबरठ्यावर मी पुन्हा जन्मले होते मज वाढायाचे होते जन्मात नव्या या सुंदर पण तनू खंगली झिजली म्हणुनच हळहळले होते नव्हताच दुवा कुठलाही जोडाया नाते अपुले तू समक्ष खात्री…
-
कंटकांचा हार झाला – KANTAKAANCHAA HAAR ZAALAA
तरही गझल – कंटकांचा हार झाला मूळ गझल – घुसमटीचा केव्हढा सत्कार झाला गझलकार – राज पठाण घुसमटीचा केवढा सत्कार झाला आतला आवाज पुरता ठार झाला बोलले होते जरी ते बोचणारे बोचऱ्या त्या कंटकांचा हार झाला लेखणीने दाबता नाना कळांना शेर माझा वीजवाहक तार झाला वितळलेल्या भावनांना अर्थ देण्या गोठवुन पाल्हाळ तो मग सार झाला…
-
तुझ्याचसाठी अजून मारुत – TUZYYACH SAATHEE AJOON MAARUT
तुझ्याचसाठी अजून मारुत झऱ्याप्रमाणे वहात आहे सळसळणाऱ्या रवात त्याच्या सजल घनांचा निवास आहे उधळित सुमने सुगंध झुलती कलरव पक्षी वनात करिती भरून वाहे तुडुंब दुहिता निळी नव्हाळी जलात आहे पहाट वारा झुळझुळणारा उडवित जाई बटा लतेच्या खट्याळ त्याच्या अदांवरी या गझल गुलाबी फिदाच आहे सुकून गेली कधी करपली मृदूल माझी जरी फुलेही सतेज पर्णी हटेल…
-
तपकिरवाली – TAPAKIR VAALEE
तपकिरवाली एक मावशी भाव खायची जरी आळशी इरसाल नि ती चालू इतुकी खवट खोबरे देय लापशी पुरती उडवे झोप शिंकुनी मधुर हसूनी मुग्ध षोडशी शिष्य तिचा जणु पुनव चांदणे कशास गुरुजी त्यास चाळशी वीज चपलिनी नजर ‘सुनेत्रा’ तिच्यातुनी तू नीर गाळशी
-
ती मद्रासी – TEE MADRAASEE
ती मद्रासी सुबक ठेंगणी तो बंगाली बावरा वय सोळाचा कवी मनाचा जरी बोलका लाजरा काजळ नेत्री गजरा लागे रोज रोज मज साजणा एरंडाचे झाड आणखी लावु अंगणी मोगरा हातामध्ये चुडा चमकतो हसते बाला गोजिरी हळद खेळुनी गझलेमधली किती उजळला चेहरा जिन्यावरूनी डौलामध्ये चालत जाई सुंदरा दुरून कोणी रसिक पाहती म्हणते त्यांना सावरा काळ्या केसांचा अंबाडा…