-
खुशी – KHUSHI
कुठून येते खुशी मनाला नकळत माझ्या सूर ताल लय गझलियतेला उजळत माझ्या शुभ अशुभाच्या मिश्रणास पण ढवळत माझ्या फटके देते अशुभाला ती खवळत माझ्या निमताळी ना गझल गोमटी मनी माऊ ग सदैव बसते अवळ्यालाही सवळत माझ्या शुभ कर्मांसह वात्सल्याचे घर बांधे मी भरतीच्या गाजेवर गाजत उसळत माझ्या शब्द घनांतुन झरे लेखणी रत्नत्रय धन तेच निवडते…
-
धाडस – DHADAS
धाडस येते हळूहळू हळूहळू असत्य लागे दूर पळू हळूहळू कर्म निर्जरा सहज करू कळेल मग फक्त लागला देह मळू हळूहळू अता फटाके वाजवणे बंद करू लागो त्यांचे बूड जळू हळूहळू चपटी होता तळुन बिळुन पुरी बिरी वाळवून खोबरे तळू हळूहळू श्वान लागता पाठीशी घाबरुनी बावचळुन तो म्हणे वळू हळूहळू
-
बावखोल – BAVKHOL
बावधनी आड कैक दोषग्या बावखोल अर्थ ऐक दोषग्या खोल उतर आत शोध दोष तव बावडीत जन्म नैक दोषग्या नको अम्हा हाकु बिकू जा घरा बावळटां म्हणत हैक दोषग्या तुंग गिरी आकाशी पारवा बाव चीत भाव क्षैक दोषग्या वृक्षतळी बोरमणी कवडसे बावचळे स्वार बैक दोषग्या
-
खात्री – KHATREE
माझ्या दुकानी सत्य कळते निर्जरेने घाटात झटकन चाक वळते निर्जरेने वळवीत मी पण शब्द गरगर मार्दवाने भाषा क्षमामय कर्म फळते निर्जरेने आहे करामत हीच माझ्या आर्जवाची तपताच काया विघ्न टळते निर्जरेने जीवास कोणाच्या न धोका पूर्ण खात्री घामास गाळत नीर गळते निर्जरेने गावे फुलांची विविध रंगी चिंब भिजली पुण्यास पाहुन पाप पळते निर्जरेने
-
हेड – HEAD(HED)
हे राजगुरुचे गाव सुद्धा खेड आहे मम गझल बंधन जीव जपण्या थ्रेड आहे असुदेत रे तव कातडीचा रंग काळा पण रंग रक्ताचा तुझ्याही रेड आहे हातात असुदे लेखणी तलवार जणु रे आपण अता दावूच त्यांना आपली ए ग्रेड आहे ब्रम्हांड पुरवी बालकांना माझिया जी अदृश्य शक्तीची सुरक्षा झेड आहे मम मान सुंदर मोरणीची शोभते मज…
-
शंख – SHANKH
उठव स्वतःच्या सौन्दर्यावर ठसा स्वतःचा उधळ स्वतःच्या सुंदरतेवर पसा स्वतःचा कशास तुजला कुणी म्हणावे स्वतःस ओळख स्वतःस कळता पूर्ण कहाणी वसा स्वतःचा कोमल काया तरल मनाची अवघी माया कटीवर सांडे कनक गुणांचा कसा स्वतःचा ऐन्यामध्ये रंगरूप बघण्याच्या आधी नित्य करावा साफसूफ आरसा स्वतःचा कंठ गळा जणु शंख सुनेत्रा फूंक तयाला श्वासातून मोकळा कराया घसा स्वतःचा
-
उपचार – UPCHAR
कीड नडली पुन्हा बहर नडले कुठे पूर्ण उमलूनही पुष्प खुडले कुठे लाल अंगांग झाले रगडले कुठे चोर रंगेल हाती पकडले कुठे हा उन्हाळा नव्हे पावसाळा नव्हे नीर सांडे तरी भाव रडले कुठे मत्स्य भरतीतले रास जाळ्यामधे तप्त वाळूत मीन तडफडले कुठे कर्म प्राचीन जर धर्म संयम हवा कैक उपचार पण रोग झडले कुठे वीज नाचूनही…