-
शंख – SHANKH
हा शंख बघा जो पडला रस्त्यात येता जाता फुंकतो कुणीही त्यास या शंखासम ना पुद्गल तू माणसा फुंकून पहा रे निजरुप तव प्राणाला फुलेल ठिणगी तेव्हाच झळाळत जीवा हे सत्य जाणण्या जाण तुझा तू आत्मा आत्म्याशी जुळता मैत्र आणखी प्रीती फांदीवर बसुनी कोकिळ गाणे गाती
-
जनित्रे – JANITRE
कुठेतरी भुंकतेच कुत्रे वादळात उडतातच पत्रे चित्रकार नसतातच भित्रे हवी तशी रेखतात चित्रे एक असे जे ते तर संत्रे बहुवचनी संत्री अन छत्रे पुत्राचे बहुवचन न पुत्रे तसेच मंत्राचे ना मंत्रे एका दिवशी अनेक सत्रे आडनाव आठवले अत्रे गरगर फिरती कैक जनित्रे वहीत माझ्या त्यांची चित्रे मक्ता लिहिते खास सुनेत्रा गुंफाया शेरांची सुत्रे
-
चषक – CHASHAK
जाणिवेचे नेणिवेशी पटत गेले मैत्र माझे अंतराशी जुळत गेले भूतकाळाला न पुसले जागले मी वर्तमानी मम भविष्या रचत गेले काष्ठकाट्यांचाच मंचक घनतमासम झुलत त्यावर ग्रह नभीचे टिपत गेले लाकडाला हृदय नसते पण तरीही करुन त्याची स्वच्छ पाटी झरत गेले वासनांच्या वादळांना थोपवीण्या वादळांशी लेखणीने लढत गेले भावनांचे अर्घ्य वाहुन तुज निसर्गा गात गाणे नित्य मोदे…
-
वेणु बजाव – VENU BAJAAV
वेणु बजाव वेणु बजाव वेणु बजाव, म्हणे काळवीट वेणु बजाव ! शिकार करण्या अजिवाची, छेड तार नीट वेणु बजाव !! गूढ कळेल मूढ वळेल, कथा महाराज राज कळेल .. गाल लगाल मिळेल माळ, जोडुन सर्कीट वेणु बजाव !!! मुक्तक written by सुनेत्रा नकाते
-
नवा विषाणू – NAVAA VISHAANOO
नवा विषाणू कविवर्य केशवसुत (कृष्णाजी केशव दामले) यांच्या नवा शिपाई या कवितेवर आधारित (विडंबन काव्य ) Parody Poem. नव्या मनूतिल नव्या दमाचा शूर विषाणू आहे, कोण मला वठणीला आणू शकतो ते मी पाहे ! मी न जिवाणू फंगस बुरशी ; जीव न त्रस कुठलाही , पसरण्यास मज केल्या कोणी दिशा मोकळ्या दाही ? प्रचंड आहे…
-
देहबोली – DEH-BOLEE
निळा रंग आभाळाचा मनात जेव्हा उतरत जातो.. नयनांमधल्या निळ्या डोहात हळूहळू पसरत जातो पंख पसरून मुक्त पाखरे झेप घेतात नभात जेव्हा मन गाणे गात गात हिंदोळ्यावर झुलते तेव्हा हिंदोळ्यावर झुलता झुलता तरल होऊन शब्द काही नकळत अर्थ देऊन जाती देहबोलीला दिशात दाही डोळे बोलतात अधर विलगतात शब्दांमधला पकडून भाव तरल धुक्याच्या पडद्याआडून हाका मारतो अनाम…
-
पाठवण – PAATHAVAN
लिहावयाला मजला पुरते एक आठवण आठवणींची नकोच गर्दी नको साठवण स्मरणांचे मी मणी ओवुनी माळ बनवली गळलेल्यांची करित आहे पुन्हा पाठवण जखमांमध्ये हळद भरूनी जखमा भरल्या मलम सुगंधी मला न रुचले जखमा सुकल्या मधुर मधुर मी शब्दांवरती नव्हते भुलले मधुराभक्ती शुद्धात्म्यावर जडवुन बसले जरी हरवले पुन्हा गवसले माझे मजला वळणावरती वळता वळता सापडले मजला