Tag: Marathi Kavita

  • वेणु बजाव – VENU BAJAAV

    वेणु बजाव वेणु बजाव वेणु बजाव, म्हणे काळवीट वेणु बजाव ! शिकार करण्या अजिवाची, छेड तार नीट वेणु बजाव !! गूढ कळेल मूढ वळेल, कथा महाराज राज कळेल .. गाल लगाल मिळेल माळ, जोडुन सर्कीट वेणु बजाव !!! मुक्तक written by सुनेत्रा नकाते

  • नवा विषाणू – NAVAA VISHAANOO

    नवा विषाणू कविवर्य केशवसुत (कृष्णाजी केशव दामले) यांच्या नवा शिपाई या कवितेवर आधारित (विडंबन काव्य ) Parody Poem. नव्या मनूतिल नव्या दमाचा शूर विषाणू आहे, कोण मला वठणीला आणू शकतो ते मी पाहे ! मी न जिवाणू फंगस बुरशी ; जीव न त्रस कुठलाही , पसरण्यास मज केल्या कोणी दिशा मोकळ्या दाही ? प्रचंड आहे…

  • देहबोली – DEH-BOLEE

    निळा रंग आभाळाचा मनात जेव्हा उतरत जातो.. नयनांमधल्या निळ्या डोहात हळूहळू पसरत जातो पंख पसरून मुक्त पाखरे झेप घेतात नभात जेव्हा मन गाणे गात गात हिंदोळ्यावर झुलते तेव्हा हिंदोळ्यावर झुलता झुलता तरल होऊन शब्द काही नकळत अर्थ देऊन जाती देहबोलीला दिशात दाही डोळे बोलतात अधर विलगतात शब्दांमधला पकडून भाव तरल धुक्याच्या पडद्याआडून हाका मारतो अनाम…

  • पाठवण – PAATHAVAN

    लिहावयाला मजला पुरते एक आठवण आठवणींची नकोच गर्दी नको साठवण स्मरणांचे मी मणी ओवुनी माळ बनवली गळलेल्यांची करित आहे पुन्हा पाठवण जखमांमध्ये हळद भरूनी जखमा भरल्या मलम सुगंधी मला न रुचले जखमा सुकल्या मधुर मधुर मी शब्दांवरती नव्हते भुलले मधुराभक्ती शुद्धात्म्यावर जडवुन बसले जरी हरवले पुन्हा गवसले माझे मजला वळणावरती वळता वळता सापडले मजला

  • भिजली वर्दळ – BHIJALEE VARDAL

    जवळपास वा दूरदूरवर ओळख सुकली भिजते आहे हिरवा श्यामल फिकट पारवा श्रावण घन मनी दाटत आहे निळसर राखी सडकेवरुनी भिजली वर्दळ वहात आहे वर्दळीस मी भरून डोळी घनास मनीच्या शिंपीत आहे किलबिल चिवचिव ऐकायाला वाऱ्यासंगे हलता झाडे पत्र्यांवरती टपटप उतरत पाऊस तेव्हा म्हणतो पाढे असेच केव्हातरी आवडे जगावयाला पावसासही पाढे म्हणता म्हणता गातो माझ्यासंगे मजेत…

  • मुरलीचे स्वर – MURALEECHE SWAR

    अहह ! अहह ! आषाढ घनांतुन कृष्ण नीळ तन मन जलदांतुन शकुन्तलेचे कुंतल श्यामल बरस बरसती झरझर भूवर कुरळ कुरळ कचभार प्रियेचा उडवत जाता झोत हवेचा कालिंदीच्या सलील जलावर हिंदकळे राधेची घागर पाझरणाऱ्या त्या सलिलावर मुरलीचे स्वर… मुरलीचे स्वर….

  • बरस बरसला दारी – BARAS BARASALAA DAAREE

    तरही कविता कवितेची पहिली ओळ कवी रमेश वाकनीस यांची मी कोसळणारा पाऊस पहिलावहिला अंतरी भरूनी हलके झरझरणारा आषाढ घनातुन संदेश प्रिये तुज देण्या मी येतो तुझिया नयनांत भराया वारा पाऊस थबकला बरस बरसला दारी मेघातुन आला लोळण घेण्या दारी अक्षरे पेरुनी भूवर मम अंगणी तो हसतो आहे हिरवेपण लेऊनी पानांचा पाऊस टपटपे भिजे माधवी पान…