-
रंगमाया – RANG MAYA
निळे सावळे नभ मळलेले क्षितिजावर हे झुकलेले धवल जांभळ्या रानफुलांच्या शिवारात मन फुललेले पीत पाकळ्या हरित पल्लवी चरण धरेवर जणू पडले रंगांच्या मायेत गुरफटले
-
घण – GHAN
चला तुतारी फुंकू आपण सत्त्वर त्यागू मीपण बीपण मिथ्यात्वावर घालूया घण काव्य तुतारी फुंकू आपण ओठांनी अपुल्या अंतरीचा आवाज उमटूदे काव्यातून अपुल्या मशाल पलिते धरू पेटते दीपस्तंभ ते काव्यपथाचे अखंड चळवळ हात राबते ओंजळ ओंजळ प्रेम सांडुदे हातातून अपुल्या अंतरीचा आवाज उमटूदे काव्यातून अपुल्या जीव जपावा वत्सल भावे नकोच ईर्षा हेवेदावे स्वाध्यायाने गुण उजळावे दहशत…
-
कडप्पा – KADAPPAA
प्रीतीने भर भर ओटी वंदन दुहिते शत कोटी संथ वाहते संत मती नितळ वाहती नीर गती कांचन पाचूच्या मखरी पदर भरजरी निळी निरी काष्ठ स्तंभ दो कळस शिरी हिरवळ भूवर मुक्त सरी मुखचंद्रावर तेजस्वी भाव मनोहर ओजस्वी सरळ नासिका कृष्ण कळी काया झळझळ सोनसळी काळ कडप्पा उंबरठा मित्र जिवाचा पाणवठा सजल नेत्र घन भाव पहा…
-
दुलई – DULAI
नववर्षाचा हरेक दिन हा … नित्य नवी मज देतो ऊर्जा… सूर्य उगवण्या आधी माझी … सळसळण्या बघ लागे ऊर्जा .. . काय लिहू मी आज नवे रे.. चैतन्याने भरून वाहण्या … ? प्रश्न मला हा कधी न पडतो… …. … …. .. .. . .. . .. .. साकी भरते माझा प्याला…. साकी भरते माझा…
-
रब – RAB
असशिल तू जर कलम कसाईमी संजीवन अक्षर साई रदीफ आहे सवे काफियाशब्द अब्ज नव मम रब साई स्वर काफियाच अन स्वर बाराअसिआउसा ओम म्हण साई कर्त्याच्या वारी शनिवारीमला प्रिय तव आर्जव साई मांगीतुंगी गजपंथालाजाय सुनेत्रा हाच वसा ई
-
ये पुढे – YE PUDHE
कोण धुतल्या तांदळासम न्याय करण्या… ये पुढेबघ मुनी जैनी दिगंबर पाय धरण्या… ये पुढे गायराने ओरबाडून खावया मलिदा पुरावासरासह सोडली तू गाय चरण्या … ये पुढे आगमे पिंछी कमंडल साधने अन साधनानयन झरले वचन झरले काय झरण्या … ये पुढे सांडलेल्या भावनांना ठेव पात्री तपवुनीआसवांवर साठलेली साय धरण्या … ये पुढे जोड अंतर भाव जोडुन…
-
वा वा – VA VA
रंगले रंगात तम हे रंग कुठला ओळखावानाव जल्लादास कुठले भाव कैसा त्यास द्यावा गर्व तुजला हा कशाने वाद अजुनी चालला रेगर्व म्हण वा स्वत्व त्याला भाव सच्चा पारखावा काल दोहे आज ओवी गझल परवा आत्मधर्मीन्याय करण्या ठेव अंतर फक्त साक्षी ध्यास घ्यावा हक्क माझा मीच घेते मस्त मक्ता वृत्त खाशीमी कशाला माझियावर वार करण्या गर्व…