-
व्योम – VYOM
काही स्फुट अर्धस्फुट रचना १) व्योम व्योम निळे मेघ धवल पहाड शुभ्र चुंबितो पायऱ्या चढून जाय जीव धन्य धन्य तो प्रकृतीत संस्कृति संस्कृतीत प्रकृती जपून ठेव ठेवण्यास निसर्ग राब राबतो … २)सांजा कातरलेल्या सांजा तिन्ही त्रिकाळी वांदा झाल्लर म्हणुनी झग्यास लावा सजवून अपुल्या वाटा … ३)फायदा स्वच्छ राहता वाटा प्रवास सुखकर होई नाद करूनी थुंकायाचा…
-
समाधी – SAMADHI
सर्व लक्ष्म्या पावल्यावर पावते मन मोक्ष्मलक्ष्मी जीवनाचे रंग सारे दावते मन मोक्ष्मलक्ष्मी लाभण्या संसार शांती लेकरांना हिमनदीने घेतली जेथे समाधी बाव ते मन मोक्षलक्ष्मी सांजसमयी गोधुलीला जीव ध्यानी लाल गोळा अंतरीच्या दीपज्योती लावते मन मोक्षलक्ष्मी चेहऱ्यावर सरलतेचे भाव तपुनी वर्तमानी लेक नाती सून सासू राव ते मन मोक्षलक्ष्मी मिळविण्या मध पेटवीता भडकुनी मोहोळ उठते भृंग…
-
सांची नग्नता- SANCHI NAGNATA
नग्नता … .. जगवते कैवल्य खिरते चांदणे चंद्राप्रमाणे काफिया मम मातृधर्मी नग्नता बापाप्रमाणे मुक्तकांची स्वर्णमाला ओविली आहे फुलांनी वेळ मजला हात देते सावळ्या काळाप्रमाणे सांची .. अंजना हिडिंबा शूर्पणखा वा सीता स्वाध्याया आगम वेद बायबल गीता सोन्यात जडवुया माणिक मोती पाचू ज्ञानेश्वरी ग्रंथि कुराण शास्त्रे वाचू वैडूर्य पोवळे पुष्कराज हिरा खाण नीलम आणिक गोमेद नवरत्ने…
-
टाच – TAACH
भरुन शेण मी सुधारलो ना बाप सायबा कोरोना की म्हणू करोना बाप सायबा डबल डबल म्या टीप मारुनी टाच लावली कसा फाटला चुकार कोना बाप सायबा शेतकरी मन उदासवाणे कधीच नसते म्हणत जाय ते होला होना बाप सायबा भांप बाष्प की वाफ म्हणावे गरम हवेला प्रश्न जिरवतो विचारतो ना बाप सायबा ग़ज़ल गुरू तो पढवून…
-
शिदोरी – SHIDOREE
राऊळाची वाट सुंदर नि सोपी कैवल्य चांदणे खिरे घनातून घाटातून वाट चढत जाऊया डोंगरी निर्झर खळाळे बागडे पुण्याची शिदोरी सोडून वाटून खाऊ घास घास आनंदाने ओंजळीने पाणी पिऊन तहान भागेल खरेच चला पुढे जाऊ राऊळ दिसले हात जोडले मी कळस झळाळे सूर्य किरणात चंद्रकोर बीज गगनात आली अंतरी शुद्धात्मा जिनदेव माझा राऊळी गाभारा घंटेचा निनाद…
-
कर्तव्य – KARTVYA
राजाचे कर्तव्यच लढणे पण भाटाचे गात राहणे पीत गुलाबी पाच पाकळ्या जलबिंदूंनी सजल्या भिजल्या उभी पाठीशी हिरवी पाने कळ्या किरमिजी भिजले गाणे भिजता गाणे वारा अवखळ वाहू लागतो झुळझुळ सळसळ सुगंध भिजला वाहून नेतो प्रीत फुलांची पेरून येतो
-
पुण्य – PUNYA
अहंला झुकावेच लागे अती हाव भरण्या सुपाऱ्या फटाके फुटोनी नवा गाव भरण्या मना अंधश्रद्धा किती प्रिय तरीही मला ना तयांना कुटायास बत्ते खली भाव भरण्या कशाला करू आत्महत्या असे जैन मी हो जिवांनी जगावे पुन्हा वाटते घाव भरण्या खरी संपदा पुण्य माझे अपत्त्ये गुणांची खुशीने लिहावे नि गावे पुन्हा ताव भरण्या लगागा लिहू पाचवेळा उगाळून…