फक्त फुलंच बनलो तर फुलायचं पूर्ण! उमलून यायचं पाकळी पाकळीनं … फूल रंगीत पाकळ्यांचं, फेनधवल पाकळीचं किंवा सुंदर पाकळ्यांचं! सुगंध उधळणारं मोहक फूल! कोणतही फूल आनंदी फूल… कधी देवाच्या पूजेत रमायचं कधी बुकेत तर कधी गजऱ्यात दाटीवाटीने बसून खिदळायचं हसायचं ! कधी झाडावरच डुलत रहायचं मजेत गाणी गात… वाऱ्यानं कधी केसर शिम्पताच जमिनीवर पडायचं परत…

मूळ झालो काय किंवा डहाळी झालो काय काम तर करावंच लागणार ज्याला त्याला ज्याचं त्याचं ! मूळ झालात तर घ्या मातीत गाडून पाणी शोधायला पसरा हात पाय बोटे तहान कोण्या कैक जन्मांची असतेचना प्रत्येकाला ! म्हणूनच मुळाला करावं लागतं पाणी प्यायचे काम… त्याची तहान भागलीकी मग जमीन उघडते द्वार अंकुर येतो त्यातून वर खोड होण्यासाठी!…

काही क्षण तरी संपुदेत भावना अन विचार डोकं व्हावं शांत गार गार… पैशासाठी अडवे वाणी नळाला नाही पाणी आजाऱ्याला दवापाणी सततची आणीबाणी! तरीही सुचतातच गाणी गाणी गाणी गाणी… म्हणूनच गाण्यांनो आता थोडावेळ तरी द्या विश्रांती खरी.. चार कामं करेन घरी पगार मिळता खाऊन पिउन दिसेन थोडी तरी बरी .. कष्ट करून खरोखरी पाडेन पैशाच्या सरी…

कविता असुदे वाकडी अथवा सरळ किंवा वेलांटीदार वळणा वळणाची ! तिचं वाकडेपणसुद्धा कधी कधी जपावं ! तिचं सरळपण साधावं तिची मोहक वेलांटीदार वळणे आपणही घ्यावीत… वेलांटीत वाकावं, उकारात उडावं ! काना मात्र्यात टिपावं चिंब भिजलेलं मन ! मग नकळत हसावं विसर्गात अधर  किंचित वक्र करून ! कविता असतेच एक हलकी मोळी गझल वृत्तात बांधल्यास होते…