शेकोटी – SHEKOTI


खळाळणारा बघत रसमयी धवल सांडवा भाळू कशाला
तरल धुक्याच्या मलमलीतून रंग पारवा माळू कशाला

परवडणारी चैन सुगंधी दरवळणारी फुले वेलीवर
शुभ्र कुंतली अत्तर दर्दी धूप ताटवा जाळू कशाला

जीव लावण्या जीवांवरती कुत्रे मांजर पक्षी पारवे
श्रावण बीवण अश्विन कार्तिक पर्व भादवा पाळू कशाला

पहाटवारा पहाट चुंबन टोक गाठता जाणिव नेणीव
तोच तोच तो गूळ फोडुनी अती गोडवा चाळू कशाला

वजने मापे न्याय करोनी अश्रुपिंड दो सुकून कोरडे
अश्रूंनी तोलण्या भावना सत्य ताजवा टाळू कशाला

मम यंत्री मन सहज बसविते र्हस्व दीर्घला पलटून बघते
सत्त्व लीलया गळी उतरता गात मारवा वाळू कशाला

हवा गुलाबी ऊब जांभळी मिळवाया शेकोटी तांबडी
अंध रुढींच्या आगीमध्ये निळा गारवा झाळू कशाला

रंगबिरंगी कागद शाई गझल काव्य घन रंगून जाई
संधी काली दुःख खोदुनी जून आसवा ढाळू कशाला

कांती काया उजळवण्यास्तव लेप लावण्या मुखकमलावरी
गुणानुरागी घाम गाळती चेहऱ्यास वाफाळू कशाला

आर्जव तप सक्तीची तुलना ब्रह्मचर्य तागडीत झळाळे
छिद्रान्वेषी धुरकट नजरा कोर चांदवा क्षाळू कशाला

निर्वाणीची नकोच भाषा जड दुःखाचे मूळ गाठूनी
मक्त्यामधले नाव सुनेत्रा देत लाडवा गाळू कशाला


Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.