-
परमेष्ठि – PARMESHTHI
व्हॉटसॅपचे डोके आणिक, फेसबुकची काठी..क्षमा मार्दवाची मम हाती, एक कलमी लाठी. धरा हवा अन जलधारा, दहा दिशा गातातदशलक्षण धर्माचे नाणे, खणखणतेय गाठी. आर्जव शुचिता सत्य संयमे,अहितकर त्यागाया..अकिंचन्य अन ब्रह्मचर्य ही,असूदे परिपाठी. क्षमावणीला पर्व समाप्ती,त्यागु शंका-शंका..धर्म अहिंसक मर्म जाणतो,वर्म बुद्धी नाठी.. फेसबुकची तोलाया विटी,व्हॉटसपचा दांडू..पर्यूषण पर्वातिल लोपी, पूज्य माझिया पाठी.. ईश्वर अल्ला सिद्ध जिनेश्वर,अणु रेणु परमाणुत..फिरे…
-
मंत्र णमो
पावसात न्हात गात चिंब चिम्ब भिजणारचओलेत्या वस्त्रांना हलके मी पिळणारच वाऱ्यावर स्वार होत आभाळी फिरणारचक्षमा मार्दवात धर्म आर्जवास मिळणारच धो धो धो धबधब्यात शुचिता मम हसणारचटपटपत्या वसनांतुन नीर क्षीर झरणारच सत्याला भिजवाया पळापळी करणारचएक मूळ खोड जुने कर्माने जळणारच खाक होत राख होत पाण्याला मिळणारचउपजत मम संयम बघ उन्हामधे तपणारच कृष्णमेघ हळूहळू झेप घेत उडणारचत्यागुनिया…
-
फूड – FOOD
चवदावे रत्न …. सुबक ठेंगणी वय चवदाची गझल देखणी सय चवदाची रत्न रुबाई हे चवदावे बाईपण मम मजला भावे … बटुव्याची खीर…. मी कणिक तिंबुनी गोळा केला बाई … अन हात चोळले हातावरती बाई… पाऊस बरसता बटुव्यांचा झरझरा … कढईत बटुवे भरले मग भरभरा … ठेवुनी चुलीवर केली विचारपूस … साजूक तुपावर परतून ते खरपूस…
-
चिती – CHITEE
धांगडधिंगा किती पावसा सांग असाका अती पावसा वेड तुला का असे लागले फिरलीका तव मती पावसा झाड वडाचे तुझ्या काननी पाव म्हणे तुज सती पावसा धार खरी कापण्या भिजवण्या घे पवनासम गती पावसा घनफळ बिनफळ तुझे मोजण्या कुठली आणू चिती पावसा
-
जंबुद्वीप – JAMBU DVEEP
जंबुद्वीपामध्ये अपुली भारत भूमी आहे जंबुद्वीपी खंड देश अन वसली कितीक राष्ट्रे गुलजार भारताच्या भूमीवर जगावे जीवास जीव द्यावा हे मागणे असावे.. … असे असावे जगणे आणिक अशी असावी माया लष्करातली सक्त शिस्त अन हा पोलीसी खाक्या हा खाक्या की दहशत आहे कसे कळावे कोणा नसेल सखये दहशत बिहशत हा प्रीतीचा बाणा
-
चुकते अपुले – CHUKATE APULE
चुकते अपुले… शिकवण्या जादुई काही बघ वेळ अजुनही …गेली नाही काही जो विरह सुगंधी … करून तुजला गेला तव हाक ऐकुनी … वाटेवर बघ अडला … भरता भरता बुडते घागर ,,,भरून वरती येते तरंगते पाण्यावर हलके … तरून वरती येते निवांत जीवनगाणे आता… गाण्यासाठी जगते एक एक क्षण जगून घयावा … जगण्यासाठी तरते … कागदी…
-
खार – KHAAR
खार उचलते वाटा अपुला स्वतः स्वतः… मजेत खाते खाऊ मिळता स्वतः स्वतः …. खाऊ खाते खारुताई किती आवडीने… शेपूट घेते पाठीवरती किती किती डौलाने… खातानाही रुबाब कितीहा खारुताई तुझा… बिंब दावती तुझ्या मनाचे नयन निरागस जणू आरसे..