-
गर्दी – CROWD
In this poem the poetess says, when world was ruled by mad people there were only few wise people. When these wise people became very very wise, mad people get confused. Mad people begin to write poems…and then what happened? shaddap!!!! जग वेडयांचे होते तेव्हा शहाणे होते थोडे अति शहाणे झाले सारे वेड्यांना पडले कोडे…
-
वेडी – VEDI
This is a small poem named ‘CHAROLI’. It contains four lines. In this charoli the poetess says, In every persons dream there is one mad person. प्रत्येकाच्या रात्रीमध्ये असते कोणी वेडी वेडीसाठी शहाण्याने अडकवलेली बेडी बेडी कसली तो तर गजरा जाई-जुईचा त्याच्यासाठी घालते ती वेणी तिपेडी
-
अतिरेकी मारू सारे – ATIREKI MARU SARE
In this poem the poetess says, “Terrorists in any field are dangerous. Terrorists create terror. In this poem poetess says, we should try our best to finish terrorism. We should find out true stars on the earth. Suicide, war on the battlefield is not good for our nations development. So such type of things must…
-
क्ष क्ष, क्षमावणी – KSHA KSHA KSHAMAVANI
In Marathi language this poem is known as ‘BADBAD-GEET'(बडबडगीत). This poem introduces some hard letters in Marathi mulakshare(मुळाक्षरे) to small children. ळ ळ, बाळ गुणी, ब ब, बदक फणी, फ फ, फणस जरी, ण ण, बाण कुणी, ऋ ऋ, ऋषी मुनी, त्र त्र, नेत्र तुझे, क्ष क्ष, क्षमावणी. लावण्यखणी! लावण्यखणी!!
-
नको नको ग कविते – NAKO NAKO GA KAVITE
Indira sant wrote many poems related with love in nature, love in pure souls. Love is a soft and true relationship between human beings. As years passed its depth increases and hearts become pure. The inner beauty of love gives us joy. This love gives charm to our whole personality. And at the end we…
-
जेव्हा प्रथम भेटलास तेव्हा – WHEN YOU MET ME FIRST TIME
This poem is written in ‘Mukt-chhanda’ vrutta. Here the poetess describes first meeting with her beloved person. जेव्हा प्रथम भेटलास तेव्हा तूही होतास माझ्यासारखाच पाहिलंस एकदाच, आणि… नजर न मिळवताही मनात शिरलास आरपार नकळत छेडल्या तारा आणि- हृदयातून उमटला एक निशब्द सूर… अलगद शिरलास आत अगदी हृदयाच्या तळात वर आलास, चिंब चिंब भिजून टपटपणारे निळे…
-
धुवांधार जलधार – DHUVANDHAR JALDHAR
In this poem the poetess describes how heavily rain fell and then what happened. कोसळला तो वरुण नभातुन धुवांधार जलधार धरणीला ना पेलवला हा धारांचा जोहार थेंब तुझेरे मोतीमुक्ता नव्हते या वेळी उगवून येण्याआधी गेल्या शेतातिल साळी रडतील बागा रडतील शेते झरेल श्रावणधार रूप तुझे हे पाहुन सरिता पिसाट ही झाली कवेत घेउन गावे सारी…