-
कुल्फी – KULFEE
दुपार झाली आला कोणी विकावयाला गारेगार दुधी गुलाबी कुल्फी कांडी बनवुन चटपट चारे गार सायकलीवर उन्हात फिरुनी थकून होता घामेघूम गच्च ढगांची नभात दाटी सुटले अवचित वारे गार गरगरणाऱ्या वावटळीवर मजेत पाचोळा उडतोय ऊन बैसले झाडाखाली पक्ष्या गाणे गा रे गार मेघ कशाला गडगड करती .. वीज कडाडत दळते काय अता न असले प्रश्न तपविती…
-
घास – GHAAS
वृत्तीत मातृकेचे गाणे नवे वळेल लालूच मोहवेना मनमोर का चळेल आत्म्यात देव अपुल्या त्याच्यापुढे झुकून समजाव तू स्वतःला तेव्हाच नय कळेल सुम्भात पीळ आहे प्राचीन कर्म मूळ तो पीळ सहज सुटता तव पुण्य फळफळेल पंचांग पाहशी तू मिळवावयास पीठ जात्यात घास नाही मग काय ते दळेल सद्धर्म दर्शनाचे जेंव्हा रुजेल बीज हृदयात अंकुराची चाहूल सळसळेल
-
काव्यकुंज – KAVYA KUNJA
काव्यकुंज …. रंग हळदीचा पिऊन पाने देत सावली उन्हात हसती सान बालिका उभी तरुतळी बघते आहे वाट कुणाची गप्पा गोष्टी करावयाला अधीर आतुर उभी कधीची जर्द लाल पोशाख शोभतो डोईवर टोपी छायेमध्ये सुबक बाकडे निवांत बसलेले ऊन त्यावरी तप्त दुपारी खुशाल निजलेले… …… आकाशाची गर्द निळाई जांभुळलेली पिवळी राई मातीमध्ये ऊन खेळते रागवते आई… निळी…
-
कलश – KALASH
भाव शुद्ध अर्पिते प्रभूला प्रभूसम होण्या ओंजळ भरली शुभ्र फुलांनी अर्घ्य वाहण्या जाई जुई प्राजक्त मोगरा विपिनी फुलला सळसळणाऱ्या नवपर्णांनी पिंपळ सजला निसर्गातले रंग उधळण्या वसंत आला आभाळातून कलश घनांचा झरू लागला सृष्टीमातेच्या चरणी मम माथा झुकला
-
सवय जादुई – SAVAY JAADUI
हवा जादुई ..हृदय जादुई. श्वास घ्यायची सवय जादुई. रंगबिरंगी दुनिया माझी.. माझ्याभवती वलय जादुई. खाण गुणांची खोदत बसता.. घिरट्या घाली प्रणय जादुई . निर्भय देतो स्वतः स्वतःला.. मोक्ष मिळविण्या अभय जादुई. मक्त्यामध्ये काय लिहू मी.. दाट सायीसम सय जादुई. काळासंगे शाश्वत मैत्री.. नाव तयाचे समय जादुई.. सदा ‘सुनेत्रा’ तुझियासंगे .. न पुढे न मागे लय…
-
शब्दमेळ – SHABD-MEL
शब्दखेळ मी रोज मांडते नवाजुना शब्दमेळ अन ओज सांडते नवाजुना नित्य डोलते भार पेलण्या जगावया शब्दकेळ ना बोज कांडते नवाजुना
-
आसू आणि पाऊस – AASU ANI PAAUS
पाऊस पावसाळ्यात पडून जातो… पावसाचा ऋतू असतो… तेव्हाच पाऊस पडून जातो.. जमिनीत मुरतो..शेतात पडतो… रानावनात कोसळतो… कधी माती वाहून नेतो… कधी विहिरीतले मृत झरे जिवंत करतो… घरांवर छप्पर फाडून कोसळतो… कधी कधी मग नद्यांना पूर येतो… काठावरची गावे जलमय होतात… धरणे जोहड भरून जातात.. कधी कधी पावसाचा ऋतू पण कोरडाच जातो.. पाऊस पडतच नाही… शेतकऱ्याच्या…