-
सवय जादुई – SAVAY JAADUI
हवा जादुई ..हृदय जादुई. श्वास घ्यायची सवय जादुई. रंगबिरंगी दुनिया माझी.. माझ्याभवती वलय जादुई. खाण गुणांची खोदत बसता.. घिरट्या घाली प्रणय जादुई . निर्भय देतो स्वतः स्वतःला.. मोक्ष मिळविण्या अभय जादुई. मक्त्यामध्ये काय लिहू मी.. दाट सायीसम सय जादुई. काळासंगे शाश्वत मैत्री.. नाव तयाचे समय जादुई.. सदा ‘सुनेत्रा’ तुझियासंगे .. न पुढे न मागे लय…
-
शब्दमेळ – SHABD-MEL
शब्दखेळ मी रोज मांडते नवाजुना शब्दमेळ अन ओज सांडते नवाजुना नित्य डोलते भार पेलण्या जगावया शब्दकेळ ना बोज कांडते नवाजुना
-
आसू आणि पाऊस – AASU ANI PAAUS
पाऊस पावसाळ्यात पडून जातो… पावसाचा ऋतू असतो… तेव्हाच पाऊस पडून जातो.. जमिनीत मुरतो..शेतात पडतो… रानावनात कोसळतो… कधी माती वाहून नेतो… कधी विहिरीतले मृत झरे जिवंत करतो… घरांवर छप्पर फाडून कोसळतो… कधी कधी मग नद्यांना पूर येतो… काठावरची गावे जलमय होतात… धरणे जोहड भरून जातात.. कधी कधी पावसाचा ऋतू पण कोरडाच जातो.. पाऊस पडतच नाही… शेतकऱ्याच्या…
-
सांज गोरीमोरी – SAANJ GOREE MOREE
किती ऊन सोने सांडते उन्हाळी काया घाम गाळे वेचून वेचून उन्हाचे चांदणे उन्हाचा पाऊस पेरण्या अक्षरे लेखणी झरेल ऊन सावलीत सावली उन्हात सावली रापते गव्हाळते ऊन झाकोळता नभ ऊन काळवंडे गर्द कडुनिंब त्याला वारा घाले गोधन गोठ्यात वाहने सुसाट उंबऱ्यात बाळ पाहतेय वाट ऊन काळगेले सांज गोरीमोरी धुळीत खेळून उभी शांत दारी संधिकाली तूप साजुक…
-
डेपो टिंबर – DEPO TIMBAR (DEPOT TIMBER)
कवितेसाठी कारण मजला सकाळ सुंदर आहे गझलेसाठी सुंदर कारण मनात मंदिर आहे काव्यसंपदा माझी मजला निळसर अंबर आहे किणकिणणारे घरात माझ्या झुलते झुंबर आहे एक जादुई माझ्यापाशी वजनी कंकर आहे गझलियतीचा त्यात टाकला मी रे मंतर आहे खेळायाला उड्या मारुनी डेपो टिंबर आहे पटांगणावर बूच फुलांनी सजला डंपर आहे गझलेमध्ये मक्ता लिहिणे हा नच संगर…
-
क्रोकरी – KROKAREE ( CROCKERY )
एक ओळ मज सुचते जेंव्हा लिहावयाला काही भातुकलीतिल पितळी भांडी का घासू मी बाई टाळेबंदीच्या डावातिल डाव पळ्या अन काटे घासायाला भांडेवाली नकोच म्हणते वाटे मीठ चिंच वा लिंबू फोडी नको घालवू वाया पितांबरीने लख्ख उजळते तांबे पितळी काया किणकिणणारी सान क्रोकरी चहा म्हणूनी पाणी तरंग उठता हलके हलके अधरी बडबडगाणी
-
पूर्वभव – PURVABHAV
थबकुनी अंदाज घेतो शेर माझा आगळ्या डौलात येतो शेर माझा भावनांचे मेघ तपुनी थंड होता अंतरी चाहूल देतो शेर माझा पाहता मुनीराज ध्यानी मौन विपिनी बैसतो त्यांच्यापुढे तो शेर माझा कैकवेळा खोडुनी मी परत लिहिता पूर्वभव कुठला स्मरे तो शेर माझा जाग येता मज पहाटे शांत समयी शिखरजी यात्रेस नेतो शेर माझा