Category: marathi kavya

  • बेट – BET

    रसाळ बेट बेरकी इरा गुणानुरागिणी सुजाण चाट जाहले तऱ्हा गुणानुरागिणी करात पुष्प मोगरा वळून ताल नर्तनी न पावलात वक्रता हिरा गुणानुरागिणी कमाल रोजचीच ही किमान बोलणे जरी उलून अंकुरा भरे धरा गुणानुरागिणी रुबाबदार नर्तकी नुपूर वाजती झणी सहज ध्वजेस पेलते धुरा गुणानुरागिणी सुशांत समय गारवा हवेत सत्य लहरते सुवर्ण नीर निर्झरा कऱ्हा गुणानुरागिणी

  • नरद – NARAD

    रुबाई … घेतात विसावा गुरे वासरे गाई डोळ्यात दाटते हिरवी कुरणे राई हा निसर्ग देई दान इथे अन तेथे हा शांत मनाच्या पार इथे अन तेथे गझल … नरद कसे फिरवशिल नरद पटावर बुद्धीबळाच्या बोल विकून चिक्की नक्की बिक्की चाली तुझ्या तू टोल मिरवायाला मोठेपण बघ घाई किती रे तुझी कुणी न उत्सुक उरली प्यादी…

  • धात्री – DHATRI

    तीन रुबाया एकल… वड्यास एकल कधी न खावे खावे पावासंगे नाहीतर मग युद्ध प्रकृती कफ पित्ताचे रंगे छातीमधुनी घशात येता खोकुन खोकुन ठसके लसुण पाकळ्या चावुन खाव्या कोमट पाण्यासंगे दवांई … हरित पीत अन श्वेत कफाने वात आणला बाई वैद्यांचा मग घे तू सल्ला सत्त्वर कर घाई छातीमध्ये न्युमोनियाची जाळीवर जाळी टाळशील जर पथ्य दवांई…

  • सोवळे – SOVALE

    दोन रुबाया स्वातंत्र्य… स्वातंत्र्य प्रिय मज अम्हा तुम्हा हर जीवा ना मात्रा अक्षर अडकविती मम जीवा संपले प्रश्न हे गूढ मूढ छळणारे व्हावयास राख पाप कर्म जळणारे सोवळे… सोवळे उतरवलेय ओवळे नेसायाला का लाऊन घ्यावे अंगा वल्कल नेसाया नेसते रुबाई नऊवार पैठणी इरकल खांद्यावर शाल गझल जणु ढाक्याची मलमल

  • कोसला – KOSALA

    प्रीतकी जंजीर हो या अभिमानका खंजीर, भाषा ब्रह्मांडकी हो या पिंडकी, धर्म राष्ट्रका हो या देशका,अथवा प्रादेशीक.. हृदयका धर्म प्रेम होता हैं … दोन रुबाया १) कोसला.. होऊन फुलपाखरु मकरंद प्राशाया कोसला धडपडे कोष फोडुनी सुटण्या घोळात रुबाई मात्रांच्या पण येई स्वातंत्र्य जपाया मार्ग स्वतःचा घेई… २) पाकळी मृदु पाकळी मनाची प्रेमे उलगडता दवबिंदुत भिजुनी…

  • पाहुण्या – PAHUNYA

    कुणी फुंकले कान कुणाचे कोणासाठी .. कुणी फुंकले रान कुणाचे कोणासाठी… कुणी फुंकले भान कुणाचे कोणासाठी.. कुणी फुंकले प्राण कुणाचे कोणासाठी… कुणी फुंकले पान कुणाचे कोणासाठी.. कुणी फुंकले बाव कुणाचे कोणासाठी … फुका लाटुनी गोल चढावे अव्वासव्वा .. कुणी फुंकले दान कुणाचे कोणासाठी … असे कोणते कर्म कराया देशासाठी.. कुणी फुंकले वाण कुणाचे कोणासाठी ……

  • ऋचा – RUCHA

    घे लिंबलोण उतरुन आली वरात दारी घोड्यावरून उमद्या तृष्णा वधूत शिरली येता घरात स्वारी घोड्यावरून उमद्या वाटावया जनांना शमण्या क्षुधा युगांची बुंदी कळ्या करंज्या पात्रे अनेक भरुनी गाजे परात भारी घोड्यावरून उमद्या फुललाय सोनचाफा वारा सुगंध वाही कामास शांत करण्या चंपक गुलाब बकुळी तोले करात नारी घोड्यावरून उमद्या डोंगर निळा दिगंबर भासे मुनी तपोघन आभाळ…