-
शिदोरी – SHIDOREE
राऊळाची वाट सुंदर नि सोपी कैवल्य चांदणे खिरे घनातून घाटातून वाट चढत जाऊया डोंगरी निर्झर खळाळे बागडे पुण्याची शिदोरी सोडून वाटून खाऊ घास घास आनंदाने ओंजळीने पाणी पिऊन तहान भागेल खरेच चला पुढे जाऊ राऊळ दिसले हात जोडले मी कळस झळाळे सूर्य किरणात चंद्रकोर बीज गगनात आली अंतरी शुद्धात्मा जिनदेव माझा राऊळी गाभारा घंटेचा निनाद…
-
कर्तव्य – KARTVYA
राजाचे कर्तव्यच लढणे पण भाटाचे गात राहणे पीत गुलाबी पाच पाकळ्या जलबिंदूंनी सजल्या भिजल्या उभी पाठीशी हिरवी पाने कळ्या किरमिजी भिजले गाणे भिजता गाणे वारा अवखळ वाहू लागतो झुळझुळ सळसळ सुगंध भिजला वाहून नेतो प्रीत फुलांची पेरून येतो
-
पटोला – PATOLAA
अबोली पटोला भरजरी पटोला नवलखे अलिकुले किनारी पटोला न घोला न अंचल निळाई पटोला गझल गझलियत स्वर जपावी पटोला गडद कुंकवासम शबाबी पटोला सळसळे शिवारी बहारी पटोला कनक जोडव्यांची नव्हाळी पटोला उन्हाळी फुलांची हळदुली पटोला हरित पल्लवीची मखमली पटोला निसुन्दी मनावर मुरुकुला पटोला न विंजन न वारा भरारी पटोला तराया तरोहण तराफी पटोला स्वरूनादबिंदे समाही…
-
अणू – ANOO
तुझी वासना ठेव तुज जवळ तू निजी कामना भावना कवळ तू कराया निवाडा स्वतः साक्ष हो जुनी जीर्ण वस्त्रे पुरी सवळ तू न कोप करता शिकत जावे बरे उन्हाने तपव देह मथ खवळ तू कळाया तुला सर्व पर मोह तो उकळ मौन द्रव्ये तळा ढवळ तू गुरा वासरांना चरायास ने बसूनी दुपारी चऱ्हाट वळ तू…
-
राजकन्या – RAJ KANYA
मुक्तक … प्रेमासाठी ती आसुसली ..एक राजकन्या प्रीतीच्या स्पर्शाने उठली …एक राजकन्या स्पर्शालाही महाग केले ..धर्म कसा वैरी माणुसकी जपणारी असली …एक राजकन्या मुक्तक… पाऊस जोगव्याचा सर जोगव्यात न्हाली शांतीत रंग भिजले सर लाडवात न्हाली हंडे भरून सांडे सुख कोवळ्या उन्हाचे ओतून धान्यराशी सर सांडव्यात न्हाली
-
अढळ सत्य – ADHAL SATYA
मुक्तक… वाहून गेले डोळ्यामधून सारे खारे पाणी काळीज सांगे सुकले तपून खारे सारे पाणी गागा लगागा गागा लगालगा गा गागा गागा ओळख सुनेत्रा माझी लगावली झरणारे पाणी मुक्तक … थरथरे भूमी गव्हाळी रंगलेली गोठली थंडी सकाळी रंगलेली वाहने धावून थकली वळण येता धूळ त्यांवर पावसाळी रंगलेली चारोळी … सत्य युगाची अखेर हे तर वाक्य चुकीचे…
-
वेढणी – VEDHANI
वळे वेढणी शुद्ध हेम मम पीळ अंतरी तुझी वारिया घुमत राहुदे शीळ अंतरी बिंब म्हणूकी भास धुक्याचा भाषेवरती हृदय जलावर फिकुटलेली नीळ अंतरी जरी कळीचा नारद कोणी कळ उघडाया कळा कलेच्या कुणास भावा खीळ अंतरी किती ग सुंदर शील तुझे हे झरझरणारे दृष्ट न लागो सबब तीट हा तीळ अंतरी जाण तीन रत्नांची महती खाण…