सुनेत्रा नकाते

कुणी टाकिला तळ्यात मासा माझ्यासाठी कुणी बनविला त्याचा फासा माझ्यासाठी घन फाश्यावर कोणी लिहिले कुणी वाचले तोच खरा पण प्रियतम खासा माझ्यासाठी “रे ग म प ध नी” चा मज आला सांगावा रे तरी निमंत्रण धाडेना “सा” माझ्यासाठी धुवेन पात्रे निर्झरातल्या जलात निर्मळ त्याआधी ती तुम्हीच घासा माझ्यासाठी घरांस वासे किती लाविले नकाच मोजू काढुन…

घरात बसुनी ना काजळली आतम समई जीवासाठी मम मिणमिणली आतम समई क्षीण जाहली…. लहरीने वाऱ्याच्या अवखळ क्षणभर विझली पुन्हा उजळली आतम समई भूकंपाने घर कोसळता पुरात बुडता देवघरातिल तमात टिकली आतम समई सम्यक्त्त्वी ज्ञानाने घडली थरथरली पण मिथ्यात्त्वाने कधी न दिपली आतम समई वादळवारे सुनामीसही पुरून उरली चक्राला भेदून तेवली आतम समई गझल मात्रावृत्त (मात्रा…

दशधर्माची शिडी चढोनी दहा पावले मोक्षासाठी उचल उचल माणसास प्राण्या उचल बाहुले मोक्षासाठी कथापुतळ्यांसम जीवन जगणे मम जीवाला ना मानवते चक्रव्युहासम क्लिष्ट सापळे कुणी बनविले मोक्षासाठी कुणी कुणाला पावत नसते फक्त पावती कर्मे अपुली देच पावती अथवा कागद जे जे जळले मोक्षासाठी तेलवात जळण्यासाठीही पात्र लागते हवा लागते मी देहाचे पात्र ताणले पण उजळवले मोक्षासाठी…

कुमारिकांच्या हृदयामध्ये वसले गणेशरूप मोदक हाती घेउन बसले हसले गणेशरूप तीर्थंकर वाणी खिरताना विशद कराया तिला ऋद्धी सिद्धीसंगे गणधर बसले गणेशरूप सम्यग्दर्शन चारित्र्याने ज्ञान झळकता खरे धर्मामधल्या मिथ्यात्त्वाला डसले गणेशरूप अर्ध्या अधुऱ्या मिटुन पापण्या अंतर्यामी बघे बुद्धीची देवता बनूनी ठसले गणेशरूप शिकवुन संयम मनुष्यप्राण्या केले त्याने मूक मज आकळले मला भावले असले गणेशरूप गझल मात्रावृत्त…

जिनदेवांची वाट पाहते आत्मधर्मी राधा जिनदेवांची गोष्ट सांगते आत्मधर्मी राधा सत्य जाणण्या जन्मजन्मिचे दर्पण तोडुनीया जिनदेवांची भेट मागते आत्मधर्मी राधा काष्ठाच्या मंचकावरी घन पूजन करावयास जिनदेवांची मूर्त मांडते आत्मधर्मी राधा भल्या पहाटे शुद्ध घृताच्या दिव्यात तेजोमयी जिनदेवांची भक्त भासते आत्मधर्मी राधा जिनदेवाच्या भक्तीमध्ये चिंब चिंब न्हाउनी जिनदेवांची प्रीत वाचते आत्मधर्मी राधा गझल मात्रावृत्त (मात्रा २७)