सुनेत्रा नकाते

कशाला चौकशी आता तयांच्या कूट डावांची खुशीने मौन मी घेते कळाली जीत भावाची फुलांची गोष्ट मी लिहिता सुवासिक हात मम झाले फळाली निश्चयाने नय कथा व्यवहार नावाची घरांची अंगणे झाडून पोरी भिजविती माती जुनी ओळख जपाया सुगंधाच्या स्वभावाची जराही भ्यायले नव्हते तरीही गोठली गात्रे मला होती कळाली गुप्त भाषा त्या ठरावाची नदीकाठी पुराने घातला हैदोस…

जाईल जीव ऐसे हसणे बरे नव्हे रडवून तेच रडणे बघणे बरे नव्हे रंगावरून आत्मा कैसा कळे खुणा कळतेच सर्व मजला म्हणणे बरे नव्हे मनमोर नाचणारा म्हणता नको नको तू त्यास जवळ ये ये वदणे बरे नव्हे उधळून रंग सारे श्रावण निघून गेला तो भादव्यात येता धरणे बरे नव्हे शेरात नाव लिहिण्या जागा कितीतरी मक्त्यातली सुनेत्रा…

झाकुनी पाहिले ना बांधून पाहिले माठ घ्यावा तसे तुज ठोकून पाहिले वाचणे सोसते ना जीवास ते तसे फक्त व्यवहार जपण्या वाचून पाहिले जाणले निश्चयाने आत्म्यात मी पणा उकळुनी नीर बाकी गाळून पाहिले नाटके पाहिली मी पात्रात भूमिका घासुनी पात्र माझे विसळून पाहिले स्वच्छता आवडे अन धुडगूस सावळा पारवे अंगणी बघ पाळून पाहिले कैक पोती जुनेरी…