सुनेत्रा नकाते

मंगल बेला हळदी शेला गझल विड्यांचा शायर ठेला मुखचंद्रावर मस्त तजेला सुंदर स्वप्ने हवी निशेला अमर्त्य आहे माझा चेला

ठेवू कोठे तुळस मोगरा गच्च दाटला हरित कोपरा काव्य बहरले पान-फुलांनी सैल जाहला देह चेहरा बैल उधळतिल हातामध्ये धरून ठेव तू घट्ट कासरा शेवटचे दिस गोड व्हावया हळू हळू थांबतो भोवरा मधुर फळांची बाग शिंपण्या आडामध्ये जाय पोहरा सुखी जाहली माझी बाळे ऐकव गझला अता शायरा चढून जाऊ डौलामध्ये वळणदार हा मस्त दादरा

कविता मम शब्दांचा झेला रंगवून तिज घे शेजेला रम्य कल्पना खुले कागदी चित्रासम संध्येची बेला स्वातीचा शिंपला मनोरम अगणित पानांचा जणु ठेला शिवगंगा धरणीवर आली माळ जयश्री तृणबालेला घटिका मंगल जवळी आली घे मीना अंगावर शेला मात्रावृत्त – ८+८= १६ मात्रा

मुक्तक लिहुकी गझल रुबाई म्हणू पाळणा की अंगाई नाव फुला तुज कुठले देऊ गुलबक्षी की चंपक जाई आतुन आतुन उचंबळे कढ अश्रू टिपण्या नकोच घाई पणती ठेऊ तुळशीपाशी परतुन येता गुरे नि गाई गोरज समयी धूळ रंगते सूर्यास्ताची ही नवलाई मनात काहूर हृदयी हुरहुर आठवती दादा अन आई खट्याळ वारा पदर उडवितो शीळ घालुनी बाई…