सुनेत्रा नकाते

चंद्रावरी हे पोचले ते  मंगळाशी भांडले असुनी कुरूप नि वेंधळी मजलाच त्यांनी निवडले येताच त्यांच्या आड तो सूर्यास त्यांनी रोखले नक्षत्र ताऱ्यांना कसे भंडावुनी मी सोडले होते किती मतिमंद ते वातात कोणी बरळले गर्विष्ठ मी आहे जरी बारा कसे ना वाजले सांगा सुनेत्राला खरे म्हणताच का ते कोपले वृत्त – संयुत, मात्रा १४ लगावली –…

बाभूळ छाया लांबली काट्यांसवे शेफारली मउ तीळपोळी सानशी साऱ्यांमधे मी वाटली सैलावली अभ्रे नभी पाठीवरी मी टाचली गालावरी पडता खळी तो न पण ती लाजली माझी न त्याची ती परी त्याचीच वाटे सावली गौरीपरी हिमगौर ती आहे छबेली बाहुली माझी सुनेत्रा वासरी टोचून काटे फाडली वृत्त – संयुत, मात्रा १४ लगावली – गा गा ल…

त्या लाडक्याला संपवू अन दोडक्याला गोठवू आभाळमाया दाटली मायेस तिचिया आठवू झोळीतल्या तान्ह्यासवे त्या द्वारकेला जोजवू आकाश आता मौन ना त्यालाच पुन्हा पेटवू आकाश जेव्हा बरसते त्यातील ठिणग्या साठवू काया जरी ती नागडी पावित्र्य त्यातिल दाखवू तृष्णा सुनेत्रा ना जरी हृदयास कोमल गाजवू वृत्त – संयुत, मात्रा १४ लगावली – गा गा ल गा/ गा…

मूर्तीस त्या पाहून ये नागासवे डोलून ये ज्या घातल्या शपथा तुला त्या सर्व तू माळून ये जी पुस्तके मी वाटली ती पूर्ण तू वाचून ये अभिषेक तू केला जरी ती नग्नता जाणून ये जे बांधती तुज सारखे ते हात तू बांधून ये जे पत्र तू नाही दिले पत्रास त्या घेऊन ये जे रंग माझे लपविले…

उधाणल्या सागरात तारू अजून माझे टिकून आहे सुन्या तुझ्या भैरवीत कोणी उदासवाणी बसून आहे दहा दिशा मोकळ्या मला या खुणावतो आसमंत सारा नभात अभ्रे फुलून येता तयामधे मी भरून आहे तहान तृष्णा तुला तिलाही कुण्या सुरांची तिलाच ठावे मुक्या मुक्या लावणीतला हा तरूण ठेका रुसून आहे तुझे नि माझे अगम्य नाते कुणास बेडी कुणास कारा…

चुटूक लाली तव अधरांची टिपून घेते रसाळ चेरी सुरभित रसमय गऱ्यास खाण्या तुला खुणविते खट्याळ चेरी अनंत बागा धरेवरी या फुला-फळांच्या फुलून भरल्या भरून येण्या तव रसवंती मधाप्रमाणे मधाळ चेरी तुझ्या मनातिल तरंग कोमल वहात जाण्या नदीकिनारी रदीफ मोहक मम गझलेचा जणू कमलिनी दवाळ चेरी टपोर माणिक जणु पदरावर तशीच बसते सजून पानी कितीक खोड्या…