सुनेत्रा नकाते

रंगात रंगुनी मी जाणार पंचमीला समृद्ध फाल्गुनाच्या बघुनी सुगंधलीला कोकीळ तान घेता आंब्यावरी सुखाने वेळू बनात वारा गाईल संगतीला येई वसंत मित्रा भिजवावयास तुजला मिटवून टाक शंका सांगेल मैत्रिणीला अंगावरी सरी घे होण्यास चिंब पुरते झरतील प्रेमधारा मातीत पेरणीला मृदगंध कोंडलेला वार्यासवे निघाला मी दूत प्रेमिकांचा सांगेल साजनीला वृत्त – गा गा ल गा, ल…

तुज पाहते तुज ऐकते मज एवढेच कळे प्रिया मनी मानसी खग गातसे उबदार कंठ वळे प्रिया पडताच स्वप्न नवे निळे दव प्राशुनी खिरते निशा हसऱ्या उषेस पहावया नयनात डोह तळे प्रिया घन सावळा गगनी फिरे चमके नभी बिजली जरी हृदयात प्रीत जपावया भय सोड तू सगळे प्रिया उचलायचा न मला अता नच रिक्त वा भरला…

बावऱ्या गझलेस माझ्या स्थैर्य आता लाभले शेर सारे प्रकटलेले अंतरातुन उजळले कलम हाती घेउनी मी फोडता या हिमनगा शुभ्र मौक्तिक चूर्ण माझ्या भोवताली सांडले ना सिकंदर व्हायचे मज ना गुरूही व्हायचे जिंकण्या हृदये फुलांची मी बहर हे माळले गोठल्या झाडात पुन्हा आवाज काही गुंजता मृदुल हिरव्या पालवीने अंग त्याचे रंगले शब्द मोहक अर्थ सुंदर वृत्त…