सुनेत्रा नकाते

मम भावना फुलांची उबदार शाल आहे कविता नि गीत यांची अलवार चाल आहे मज शेर हा सुचावा पण तूच तो टिपावा गझलेत तोच राजा दिवटी मशाल आहे जगण्यास मस्त गाणे लिहितात काव्य वेडे कसला लिलाव आता झुलतो महाल आहे मज भावली निळाई मग रंगली रुबाई सल मुक्तकात माझ्या कटुता जहाल आहे लय सूर चारुतेचा घन…

गझल कसली बालिकाही गिरवते बाराखडी वाचताना भासतेही चांदण्यांची फुलझडी चांदणे फुलवीत जाते मुग्ध माझी भावना काव्य मग घेऊन येते रंगलेली गुलछडी गझल माझी मौन घेते लाविते दारा कडी शेर माझे कोंडलेले तापले काढा कडी तापल्यावर शब्द पुद्गल अर्थसुद्धा पांगले भाव सुंदर जाणणारी हीच ती असते घडी निर्जरेने प्राण माझा मोकळा झाल्यावरी गरज ना दारास माझी…