-
केवळ आत्मा शरण्य आहे – KEVAL AATMAA SHARANYA AAHE
In this Ghazal(16 matras) the poetess says, Our father and Mother are our true Guru and Guide. God lives in our own Heart. मात-पित्यांना नमन करावे गुरु म्हणोनी चरण पुजावे प्रेमच देते श्वास जगाया त्या प्रेमाने धरण भरावे प्रेमामध्ये कशास संशय आशंकेचे हरण करावे देव न लपतो हृदयी वसतो सदा मानसी स्मरण असावे कमलावरल्या दवबिंदूसम…
-
निशांत – NISHANT
This story is based on Jain philosophy. In Jain dharm Women can attain Moksha. In this Story it is told that Widows also have right to wear colourful clothes and ornaments. People in the society should treat them respectfully. समकालीन मराठी जैन कथासंग्रह – भाग ५ : अभिषेक प्रथमावृत्ती- ऑक्टोबर- २००१ संपादन- श्रेणिक अन्नदाते प्रकाशक- सुमेरू प्रकाशन कथा- निशांत, लेखिका- सुनेत्रा नकाते चंदना बायकांच्या गराडयात…
-
वसे कसे लपवू – VASE KASE LAPAVU
This Ghazal is written in matravrutta. It contains twenty-six(26) matras. Radif of this Ghazal is ‘Kase lapavu’ and Kafiyas are Thase, Pise, Sase, Kase,Khise, Vase. Vasaa means Rule taken by our own desire to become happy and satisfied. ओठांवरले तव ओठांचे ठसे कसे लपवू डोळ्यांमधुनी दिले घेतले पिसे कसे लपवू हृदयी उसळे नाव तुझे अन…
-
साद मी -SAAD MEE
This Ghazal written in matravrutta contains five(5) matras. Radif of this Ghazal is ‘mee’. Kafiyas are Saada, Raadha, Naada, Daada, Baada, Vaada. साद मी राध मी नाचरा नाद मी गझलेस दाद मी जिंक तू बाद मी संवाद वाद मी
-
रोखलेस जरि श्वासाला – ROKHALES JARI SHVASALA
This Ghazal is written in fourteen(14) matras. पूर्व प्रसिद्धी-साहित्य-लोभस दिवाळी २००७ रोखलेस जरि श्वासाला कसे डांबशिल हृदयाला बोलायाचे खूप जरी कसे समजवू मौनाला नको थोपवू प्रवाह तू सोड आगळ्या हट्टाला फक्त हवा जर उदो उदो पगार दे मग भाटाला धर्म सांगतो सर्वांना पंथ न कुठला प्रेमाला कक्षेमध्ये नको फिरू झुगारून दे मार्गाला
-
सलतो उरात काटा – SALATO URAT KATA
This Ghazal is is written in Akasharganvrutta. Vrutta used is GAA GAA LA GAA LA GAA GAA, GAA GAA LA GAA LA GAA GAA. Kafiyas here are haare, naare, kaare, saare, taare. सलतो उरात काटा हसतो गुलाब हारे करतात ढोंग अश्रू फसशील लोचनारे रुतती फुलेच आम्हा वदतात कोण जोगी तुडवून पुष्प पायी हसतात भोगणारे लपवून…
-
माधुर्य त्या स्वराचे – MADHURAY TYA SWARANCHE
This is the four lined poem known as Rubaai. एका वनात गातो रावा किती सुरेल आहे टुकार गाणे म्हणतात ते चढेल त्यांना कसे कळावे माधुर्य त्या स्वराचे गीतात दाटलेल्या गंधीत भावनांचे