-
प्रतोद – PRATOD
रथावरी सारथी करी मी कडाड उडवित प्रतोद आहे सुटावया छिडकत्या जिवांना गती जयांची निगोद आहे मला न भावे हसुन हसविण्या कुटील रोगी टवाळ वृत्ती लयीत येता भाव पकडतो सहज निखळ मम विनोद आहे फुकाच भाषा अता तहाची टळून गेली जुनाट घटिका नवीन स्वप्ने पुरी कराया भरारणारा प्रमोद आहे कशास तारा उगाच छेडू घनी विजेच्या अश्या…
-
काळाला ना घाबरते – KALALA NA GHABARTE
धवल झेंडूचे गोंडस झेले बघत राहूदे आले गेले पर्णांच्या पोपटी मनावर झुंबर अंबर निळसर शेले … काळाला ना घाबरते वेळेला मी सावरते हृदयी माझ्या मम आत्मा मायपित्यांना आठवते … वाद नको संवाद हवा काव्याचा मज नाद हवा साद घालण्या खरी खरी आल्या पुन्हा शब्द सरी …
-
क़िस्त -KIST
साँस लेनेकी ताकद ही नहीं रही तो प्राणवायूकी क़िस्त क्या करेगी…. ताकद एक दो दिनमे कैसे बढ़ेगी… सालोंसे मेहनत करनी पड़ती है फेफडोंकी ताकद बढ़ानेके लिए .. आँगनमे हसते खिलते हरेभरे पेड़ क्यों काट डालते है ये लोग.. अचानक.. पेड़ोंसे भी शायद डरते है क्या लोग… पेड़ क्यों काटा? फल किसने तोड़े? किसने खाये?.. .कोई…
-
खरा सोबती धरतीचा – KHARA SOBATI DHARTICHA
हृदयी स्थापित मम आत्मा, ईश्वर माझा मम आत्मा. आत्म्यासंगे बोलत मी, करते कर्मे सदैव मी. निसर्ग अवती भवतीचा, खरा सोबती धरतीचा. प्राणवायूचे कोठार, उघड उघड.. म्हणते द्वार. शुद्ध मोकळी हवा हवी, गोष्ट सुचाया पुन्हा नवी.
-
पृथ्वी – PRUTHVEE (EARTH)
EARTH म्हणजे पृथ्वी. अर्थ म्हणजे वित्त…धन संपत्ती. अर्थ सांगणे म्हणजे, शब्दातून वाक्यातून स्वतःने जे काही जाणले ते विशद करून सांगणे,लिहिणे… अर्थ म्हणजे आत्मासुद्धा ! शब्दाला अर्थ असतो, वाक्यालाही अर्थ असतो. अर्थाचाही एक अर्थ असतो… अक्षरे, शब्द आणि वाक्ये तर पुद्गल असतात…मग पुद्गलांत आत्मा असतो काय… कविमनाची व्यक्ती, एखादी जिवंत व्यक्ती जेव्हा उस्फुर्तपणे किंवा विचारपूर्वक काही…
-
क्षण पकड – KSHAN PAKAD
खिडकीतुनी काय दिसे…. सांग मना सांग तुला … कौलारू घर निवांत … झोपलाय प्रहर शांत … या इथे पण पहा … वाऱ्याने सळसळता … पिंपळ बघ हसत उभा … पिंपळ करी सळसळ बघ … सोड वृथा हळहळ बघ … घे जगून क्षण पकड … उघड उघड … दार उघड… पिंपळ हा सांगतसे … विसर शब्द…
-
पल्लवीत – PALLAVEET
धवलगान गावयास उत्सुक मन पल्लवीत… अंतरात भावपुष्प … लिहित होत पल्लवीत … ताटवा फुलून मंद… उधळतोय प्रीत गंध … टळटळीत प्रहर वेळ… जुळव शब्द भावबंध ….