सुनेत्रा नकाते

म्हणतात खेच बाही टळण्या बळेच काही माझेच मज मिळाले फुकटात टेच नाही पाऊस हा असाकी फुटले घडेच दाही बदलव स्वतः स्वतःला पंचांग पेच वाही प्रत्येक दिस निराळा घडते न तेच माही होईल तव अहंची लागून ठेच लाही गझलेतुनी बरसतो तो मोद वेच राही

वादळाने घातला हैदोस कारण जांभळांचे पक्व झाले घोस कारण का असा पाऊस वाऱ्या कावलेला कावण्याचे दे मला तू ठोस कारण हे असे मौनात जाती मेघ अवचित मूग गिळण्याचा मिळाला डोस कारण का बरे ते टाळताती बोलण्याला इभ्रतीचा जीवघेणा सोस कारण ही अशी फुगलीत नगरे माणसांनी जाहल्या वस्त्या नि वाड्या ओस कारण कापले तू अंतराला फक्त…

तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी निशिकांत देशपांडे यांची मनमोकळे करावे कोणापुढे कळेना सारेच ऐकवीती श्रोता कुठे दिसेना कुंडीतल्या तरूवर लिहिल्या उदंड गझला जाऊ कुठे विकाया बाजारही भरेना वेलीवरी फुलांच्या गर्दीत मूक पाने जो तो म्हणे अहाहा ! कोणी फुले खुडेना हे काफिये गझलचे असुदेत तंग ढगळे टाळूनिया तयांना लिहिणे मला जमेना पंचेंद्रिये झरोके करण्यास…