अता पूर्ण माझे समाधान झाले खुले शस्त्र माझे पुन्हा म्यान झाले डुले तृप्त काया गव्हाची गव्हाळी पहाटे दवाचे उषःपान झाले इथे झुंजल्या वृक्ष वेली तरूही किती कोवळे हे पुन्हा रान झाले निळीभोर स्वप्ने उशाशी कळ्यांच्या नभी चांदण्यांचे निशागान झाले असे सत्य सुंदर वचन जाणते मी स्मरोनी शिवाला खरे ध्यान झाले वृत्त – भुजंगप्रयात, मात्रा २०…

अजूनी उरी हे जुने दुःख ताजे कुणी पेटवीले पुन्हा शेत त्याचे मुक्याने किती यातना सोसल्या तू अता वारियाने सुके पान वाजे इथे कागदी नाव पाण्यात माझी तिथे सागराची निळी लाट गाजे हिऱ्या-माणकांचा मला सोस नाही मला भावते फक्त निर्भेळ नाते नको भेट तुमची नको मैफिलीही इथे या वहीवर गझल मुक्त नाचे तुम्ही अर्थ काढा तुम्ही…

दिवाळीत कोणी दिव्यांना पुजावे कुणी ठोकलेल्या बुडांना पुजावे खिळे ठोकताना कधी बोट चेपे म्हणोनीच बत्ते विळ्यांना पुजावे खलाचे वजन या तुला पेलवेना सहज पेलती त्या कळ्यांना पुजावे फुका ना तुम्हाला फुले रोज मिळती कळ्या फुलविणाऱ्या झऱ्यांना पुजावे सदा दान देती रिकामेच होती जुन्या फाटक्या त्या खिशांना पुजावे वृत्त – भुजंगप्रयात, मात्रा २० लगावली – ल…

किती द्यायचे मी तुझे सांग मजला अता फेडुदेरे पुरे पांग मजला नवे पंख भारी मला दो मिळाले तुझ्या दर्शनाला नको रांग मजला उसळते खिदळते गझल चित्रदर्शी तिचा पूर्ण प्याला जणू भांग मजला पुन्हा कुंडल्या या मुक्या मौन झाल्या दवाने लिहूदेत पंचांग मजला कुणी दूर गेले कुणी पार झाले गझल देतसे ना कधी टांग मजला खरा…

जरी लाख सुंदर सख्यांच्या सपाता मला भावल्या या परांच्या सपाता निरागस मुलांच्या मनांना जपाया किती रंग ल्याल्या फुलांच्या सपाता निळ्या पाखरांसम उडाया नभी या अता घालुदे मज पऱ्यांच्या सपाता मृदुल पाउले ही गुलाबांप्रमाणे तयां रक्षिती या शरांच्या सपाता तुझे पाय दोन्ही जणू खांब दगडी तुला शोभती या खड्यांच्या सपाता कशाला हव्या तुज सुनेत्रा सपाता कधी…

जुन्या त्या घरांची स्मृती साद घाली खरी देवपूजा कृती साद घाली कुणा वासनांनी पुरे घेरलेले मला भावना प्रकृती साद घाली जरी ते हिशेबी तरी नवल घडले तयां साधना संस्कृती साद घाली मुक्या जाणिवांचा नवा अर्थ कळला अता नेणिवा जागृती साद घाली जरी तो अस्पर्शी निराकार आहे तुला मूर्त ती आकृती साद घाली वृत्त – भुजंगप्रयात,…