काल पेटली दारी होळी आज मस्त पुरणाची पोळी दो प्रहरी तू येच पावसा पाडाया गारांची टोळी धारांसंगे करूत गप्पा भर-भरण्या गारांनी झोळी येता वादळ अपुल्यामध्ये त्यांस पकडण्या येइल कोळी सहाण घेऊ चंदन उगळू गुळात घोळुन बनवू गोळी येता कपटी भेटायाला मिळून चौघे बांधू मोळी गझल – मात्रावृत्त, मात्रा १६(८+८)

असे असावे धैर्य हृदयीचे पाण्याला जे बर्फ बनविते असे असावे शौर्य नारीचे अर्धे जे जे पूर्ण बनविते असे असावे विणूनी शिवणे पुण्याने जे अर्थ बनविते असे असावे ऊन हळदीचे कर्माला जे जीर्ण बनविते असे असावे पैंजण पदीचे रुणझुणते जे तर्क बनविते असे असावे झिजणे चंदनी हितकर प्रिय जे अर्क बनविते असे असावे वादळ आत्मीक स्वभावास…

आहे ओंजळ खरी अंजली नाही मृगजळ खरी अंजली उठवुन मोहळ खरी अंजली बनते वादळ खरी अंजली पाणिपात्र मम भरण्यासाठी फोडे कातळ खरी अंजली कधी झुळूक तर कधी भासते चक्रीवादळ खरी अंजली आज सुनेत्रा तृप्त जाहली बनता वाकळ खरी अंजली गझल – मात्रावृत्त (मात्रा १६)

प्रथम दीन तव कुवेड गे गरम मीन तव कुवेड गे टोचत आहे तुझे तुला कलम पीन तव कुवेड गे जा जा जा तू कर काळे तलम जीन तव कुवेड गे नकोच दारी पाय तुझा परम हीन तव कुवेड गे कुदेव-देवी मूढ मती शरम लीन तव कुवेड गे सम्यक्त्वाने संपविले अधम बीन तव कुवेड गे सोहम…

घरकामाला सुट्टी घे पण नको आज तू भांडुस सखये वडापावची गाडी आली नको पसारा मांडुस सखये वडापाव हा जरी कालचा पाव भाजला तुपात खरपुस खलात त्याला टाकुन वेगे नकोच रागे कांडुस सखये तू तर माझी प्रियतम साकी खिलव वडे या रसिक जनांना गझलांनी मी भरले प्याले नको ग त्यांना सांडुस सखये नको टमाटे वडे फेकणे…