बुडत्याला आधार कडीचा खरेच आहे मला वाटते जुने लिहावे बरेच आहे स्वभाव अपुला आपण जपतो असेच आहे आत्मा म्हणतो जे आहे ते तुझेच आहे श्वान भुंकतो कारण त्याचे तेच बोलणे रोज भुंकणे जरी तेच ते नवेच आहे बाळ बोबडे बोले काही खिदळत नाचत कौतुक करण्या म्हणते आई खुळेच आहे क्षेत्र आपुले जपण्यासाठी धडपड असते तिला…

रिमझिम झिमझिम बरसत वर्षत याव्या पाऊस सरी नाचत खिदळत अंगावरती घ्याव्या पाऊस सरी टपोर मौक्तिक जलदांमधले स्वप्नपरी वेचीते ओंजळीतुनी नाजुक तिचिया याव्या पाऊस सरी मेघ गडगडे वीज कडकडे राग गातसे भूमी मृद्गंधाशी करीत गप्पा गाव्या पाऊस सरी प्राजक्ताचा सुवास ओला भरून देहामध्ये ओलेत्या पण चिंब भिजाव्या न्हाव्या पाऊस सरी तप्त बाष्पयुत शुभ्र मेघना थंड होतसे…

जरी भासते बंद बंद मी केवळ आहे मुक्तछंद मी प्रेमाने घन जमून येते पेढा बर्फी कलाकंद मी नकोस बांधू सलेल तुजला नाजुक हलका बंध फंद मी पुन्हा नव्याने वाच पुस्तके देइन दृष्टी स्वच्छ मंद मी हिरवी मिरची  पिकले जांभुळ सासू नाही मधु नणंद मी