सम्यग्दर्शन नाजुक अंकुर जादू त्याची खरी खरी हृदयामधली शमवी गुरगुर जादू त्याची खरी खरी दिवा अंतरी उजळे सुंदर ज्ञान आपुले झळाळण्या चारित्र्याचा तेवे कापुर जादू त्याची खरी खरी गुरे वासरे कुरणामध्ये अभय होउनी चरताना मंजुळ वाजे गळ्यात घुंगुर जादू त्याची खरी खरी नाद अनाहत गाभाऱ्यातिल जेंव्हा जेंव्हा घुमे खिरे शिल्पी घडवी मंदिर गोपुर जादू त्याची…

भृकुटीवरचा तीळ आवडे वळणदार तव पीळ आवडे भरवतेस मज प्रेमभराने शब्द तुझा मग गीळ आवडे मुक्त पाखरू उडे बागडे तुझी वारिया शीळ आवडे करून गुन्हे थकती त्यांना लपावयाला बीळ आवडे सफेद कपड्यांना तू माझ्या घातलीस ती नीळ आवडे मोहांधांच्या पायामध्ये बसवलीस ती खीळ आवडे मात्रावृत्त – ८+८ =१६ मात्रा

This Ghazal is written in maatraavrutta. Radeef is Aataa and Kaafiyaas are pakadoo, ughadoo, badadoo etc. तूच सांग मज, नवे निराळे, वृत्त कोणते, पकडू आता हृदयाच्याही, आत आतले, कवाड कुठले, उघडू आता गट शब्दांचे, ठाकुन ठोकुन, बोटांवरती, मात्रा मोजुन लयीत बसण्या, कोंबुन डांबुन, किती तयांना, बदडू आता लघु गुरूंचा, ओळखुनी क्रम, स्वराघात तो, अचूक जाणुन…

In this ghazal, the feelings associated with the process of ghazal creation are portrayed by the poetess. The ghazals have risen from the depths of the heart. They have faced storms and reached the harbor safely.         किती फाडल्या किती जाळल्या, गझला माझ्या पुरून उरल्या मातीमध्ये जरी गाडल्या, गझला माझ्या पुरून उरल्या…