-
असावी तर अशी – ASAAVEE TAR ASHEE
In this poem the poetess describes features and qualities of her poem. असावी तर अशी-कविता माझी कशी देह नाचरा मोर डोळे काळेभोर कान कपाचा धरी-किणकिणणारी बशी पुरणपोळीसम गोड आंब्याची जणु फोड भातावरती गरम-साजुक तूप जशी अधरी पावा धरी उडणारी ती परी झोप सुखाची येण्या-मृदू पिसांची उशी
-
शुभ्र पंख – SHUBHRA PANKH
In this poem the poetess describes the earth and nature when rain comes. पावसात न्हातिल पक्षी चिंब चिंब होत सुकवतील शुभ्र पंख कोवळ्या उन्हात पुष्पगंध नेत शीळ घालतो ग वात लक्ष लक्ष झुलतिल घरटी गर्द वाटिकेत मृत्तिकेत उगवतिल हरित पीत हात क्षितिजावर इंद्रधनुत रंग सहा सात
-
साडी चोळी – SAADEE CHOLEE
This poem describes the costume of newborn poem. Here costume is sadee and cholee. नव्या कोऱ्या कवितेला नवी कोरी साडी चोळी नवा कोरा गंध तिचा लुटावया आली टोळी चोळी लाल कुंकू रंगी साडी पिवळी हळदी जांभुळल्या काठावर फुलपाखरांची गर्दी मोरपिशी पदरावर पोपटांची वेलबुट्टी वेणीतला मोती गोंडा करे त्यांच्याशी ग गट्टी पुरे आता लाडीगोडी म्हणे काव्य…
-
सांज रम्य व्हावी – SAANJ RAMY VHAAVEE
In this poem the poetess explains the importance of words power. शब्द शब्द गाळुन उकळुन ऊन दे नव्याने जळो वासनांचे भारे नेत्रीच्या विजेने वाच ऐक प्राश भाव नको अर्थ काढू कषायांना पचवूनी शुद्ध प्रीत देऊ दिवा धूर ओकणारा नको पेटवाया काजळीची पुटे त्याने चढती काचेला तडागात बिंबातली हसे काव्यबोली भावभोर लोचनातिल सांज रम्य व्हावी
-
पुन्हा पुन्हा अंतरात – PUNHAA PUNHAA ANTARAAT
In this poem the poetess describes the atmosphere in the spring season. She also describes the state of our mind in that season. पुन्हा पुन्हा अंतरात, नभ डोकावते तळातले तप्त जल, उसळून येते मातकट नीर तरी, लहरींची घाई तळी साठलेली माती, किनाऱ्यास नेई घनघोर युद्ध होई, श्यामल ढगांचे धुवांधार वर्षेसाठी, वीज नाच-नाचे मृण्मयीचे फटकारे, रेखीयती…
-
डौलदार काया – DOULADAAR KAAYAA
In this poem the poetess says, real heaven is on the Earth. Our emotions are god’s gift. So you should take good care of your emotions. मम मुग्ध भावनांच्या मेघात मी बसोनी का दूर दूर गेले क्षितिजास पार करुनी इमले तिथे किती गं त्या केशरी ढगांचे वेलीस पर्ण पाचू अन गुच्छ माणकांचे अंगणी मस्त झुलवा…
-
कधी वाटे मजला – KADHEE VATE MAJALAA
In this poem the poetess wants to become showery rain in the month of Shraavan(श्रावण). कधी वाटे मजला व्हावे रिमझिमती श्रावणधारा लिपटून तनावर घ्यावा मनी भरारणारा वारा होऊन टपोरे थेंब घुसळावे मातीत अंग मातीत मिसळुनी जावे हरवून स्वतःतच दंग मग नकळत वरती यावे अंकुर पोपटी व्हावे हातांनी हिरव्या इवल्यारे कवळून उन्हाला घ्यावे मम देहास फुटावे…